ارزیابی میزان تحقق حکمروایی خوب شهری در منطقه 11 شهر تهران

اصولا0 حکمروایی شهری به عنوان رویکردی از نظام تصمیمگیری و اداره امور شهری تلقی میشود و در واقع فرآیندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمانها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک سو و سازمانهای غیردولتی و تشکلهای جامعه مدنی، از طرف دیگر شکل میگیرد که نهاد مدیریت شهری که در ایران از دو سازمان شهرداری و شورای شهر تشکیل شده است، میتواند یکی از بهترین ساز و کارها، برای استقرار حکمرانی خوب شهری باشد. در جوامع بین المللی حکمروایی خوب شهری را هدایت و مدیریت صحیح و کارامد جامعه در چهارچوب یک نظام اداری پاسخگو، قابل اعتماد، شفاف و مبتنی بر عدالت اجتماعی معرفی کردهاند و این مقصود به منظور ارثقای کیفیت زندگی در شهرها باید با پایداری توسعه انسانی در تمامی جهات همراه گردد. امروزه در جهان به علت آنکه رسیدن به حکمروایی خوب شهری یک نقطه ایده آل محسوب می شود؛ تاکنون تعداد بسیار اندکی از کشورها به معیارهای آن نزدیک شدهاند. هدف این تحقیق آن است که به ارزیابی عملکرد شهرداری منطقه 11 شهر تهران بر اساس شاخص های حکمروایی خوب شهری بپردازد. روش تحقیق توصیفی- تحقیقی می باشد. اطلاعات مورد نیاز از طریق بررسی میدانی و تکمیل پرسشنامه جمعآوری شده و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و ارزش گذاری معیارها با بهره گیری از طیف لیکرت، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحلیل حاصل از مدل T تک نمونه ای نشان میدهد که شهرداری منطقه11 تا تحقق حکمروایی خوب شهری راه زیادی دارد و 5 عامل تاثیرگذار در حکمروایی خوب شهری (مشارکت، پاسخگویی، مسیولیت پذیری، آگاهی، دانش و شفافیت) درسطح قابل قبولی قرار ندارند.

Keywords:

حکمروایی خوب شهری , شهرداری , مشارکت , منطقه .11