مقایسه ی معاد از دیدگاه ناصرخسرو و سنایی

خدایا ما در دنیا معصیت می کردیم دوست تو، محمد(ص)، غمگین می شد و دشمن تو، ابلیس، شاد و اگر در آخرت عقوبت کنی؛ باز دوست تو، محمد(ص)، غمگین شود و دشمن تو، ابلیس، شاد. پس خدایا دو غم، بر دل دوست منه و دو شادی، برای دشمن مخواه. مقاله ی پیشرو معاد و مرگ را از نظرگاه ناصرخسرو و سنایی بررسی کرده. گرچه بعضی از ادیان، بدان دل خوشند که جسدشان را گوری و اسمشان را سنگی نگه میدارد و همان گونه که بر همگان آشکار است در اسلام بر خلاف بعضی از دیگر ادیان جسم حرمت دارد و چنان با آدابی خاص تدفین می شود که انگار اعتقاد به معاد جسمانی رااز همین جا پی می ریزند. اما ناصرخسرو شاعر قرن پنجم گرچه مسلمان است و شیعی مذهب با اعتقاد به معاد روحانی و نفی معاد جسمانی بر این دل خوشی ها خط بطلان می کشد و در همین راستا سنایی هم در رابطه با مرگ، معجون درد آوری دارد که با رنج تن بمی رید؛ قبل از آن که شما را بمیرانند.

Keywords:

معاد , ناصر خسرو , سنایی , آخرت