توسعه زیست محیطی شهری از رهگذر گسترش جریان مجازی در شهر الکترونیک

آلودگی زیست محیطی شامل دود، ترافیک، مصرف بالای انرژی و ه دررفت آن، سروصدای آزاردهنده و امثال آن، امروزه به تصویر ماندگار چهره کلانشهرهای کشورهای درحال توسعه از جمله کشور ما تبدیل شده است. علیرغم تدابیر متعدد برای کنترل این شرایط تاکنون پاسخ شایسته ای برای این مسایل یافت نشده است. شاید راه حل، نگاه به مسیله از زوایه دیگری باشد. این زاویه جدید برآن است که جریان فعالیت ها را به سمت فضاهای مجازی سوق دهد تا در بستر فناوری اطلاعات و در قالب شهر الکترونیک بتوان کاهش تردد و آلودگی های ناشی از آن را شاهد بود. پژوهش حاضر با چنین رویکردی در نظر دارد تدثیر حرکت به سمت شهر الکترونیک را در پایداری توسعه شهر تهران مورد بررسی قرار دهد. سوال این پژوهش اینست که سوق دادن فعالیت ها به سمت فضای مجازی و الکترونیکی شدن شهر تهران چه تاثیری در تحقق توسعه پایدار زیست محیطی آن دارد مطالعات اسنادی و میدانی (پرسشنامه) با تحلیل های نرم افزاری (SPSS) حاکی از آن است که توسعه فعالیت ها در فضای مجازی می تواند منجر به کاهش تردد خودروها، کاهش آلودگی صوتی و هوا و نیز افزایش فضاهای باز و سبز شهری شود. بدین سبب، تهران می تواند از بعد زیست محیطی توسعه یابد.

Keywords:

فضای مجازی , شهر الکترونیک , توسعه پایدار زیست محیطی , تهران