فلسفه هنر، زیباشناختی و تاثیر آن بر زندگی

کهن ترین تعریف هنر که بر اساس نظریه ی تقلید یا نسخه برداری از طبیعت شکل گرفته است، عبارت است از تقلید یا نسخه برداری از طبیعت که به دست آدمی انجام می شود. بنیادی ترین و معمول ترین شیوه ی طبقه بندی هنر توسط رسانه های آن هاست که شامل هنرهای دیداری، هنرهای شنیداری، هنرهای گفتاری و هنرهای آمیخته است. برخی از هنرمندان در آثار هنری شان مسائلی را بازگو می کنند که فراتر از زندگی آن هاست، حتی ممکن است نسبت به عقاید و احساساتی ابراز علاقه و تمایل کنند که خود در زندگی با آن ها مخالفت می کنند؛ این یکی از ویژگی های مشترک آثار هنری به عنوان تخیل است که مهم ترین عامل در شکل گیری آثار هنری به شمار می رود. بیشتر مردم هنر را بیش از هر چیز به خاطر توانایی آن در بیان احساسات ارج می نهند. اثر هنری راهی برای شرح حال هنرمند، به ویژه حالت احساسی اوست. هنگام توجه به اثر هنری، ما ابراز وجود هنرمند را احساس می کنیم و نسبت به آن واکنش نشان می دهیم. تمام ارزش آن اثر نیز در همین خصوصیت نهفته است. زیبایی شناسی نسبت به فلسفه ی هنر که شاخه ای از آن را تشکیل می دهد، میدان وسیع تری دارد. زیبایی شناسی نه تنها با ماهیت و ارزش هنرها بلکه با واکنش ها در برابر ابژه های طبیعی سر و کار دارد که با زبان زیبایی و زشتی بیان می شوند. روش تحقیق این مقاله، توصیفی و تحلیلی است و می کوشد تا با بیان فلسفه و نظریه های عمده ی هنر و زیبایی شناختی به بررسی تاثیر آن بر زندگی نیز بپردازد.

Keywords:

هنر , فلسفه هنر , اثر هنری , زیبایی , زیبایی شناختی