مقایسه اثرات کاربرد کوتاه مدت سیدر و اسفنج مدروکسی پروژسترون استات بر بازده تولید مثلی میش های عربی در خارج فصل تولیدمثلی

تعداد 52 راس میش عربی 5-2 ساله در قالب طرح کاملا تصادفی به 3 گروه سیدر 6 روزه، اسفنج مدروکسی پروژسترون استات 6 روزه و کنترل (فاقد سیدر و اسفنج) تقسیم شدند. در دو گروه درمانی همزمان با برداشت سیدر و اسفنج پروژسترونی، میزان 600 واحد هورمون گونادوتروپین جفتی مادیان آبستن به صورت عضلانی تزریق شد و سپس به ازاء هر 5 راس میش یک راس قوچ سالم و بارور جهت تشخیص فحلی و جفتگیری معرفی شد. میزان القای فحلی، زمان بروز فحلی، بازگشت به فحلی، باروری، بره زایی، طول آبستنی، چندقلوزایی، میانگین وزن بره ها و غلظت پروژسترون سرم خون در تیمارهای آزمایشی مورد مطالعه قرار گرفتند. میزان القای فحلی در گروه های کوتاه مدت سیدر و اسفنج به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0> P). اختلاف معنی داری از لحاظ میزان بروز فحلی در دو گروه درمانی یافت نشد (05/0P). بیشترین میزان بروز فحلی در تیمارهای کوتاه مدت سیدر و اسفنج، به ترتیب 48-36 ساعت و 60-48 ساعت پس از خروج این ابزارها مشاهده گردید.

مقایسه اثرات کاربرد کوتاه مدت سیدر و اسفنج مدروکسی پروژسترون استات بر بازده تولید مثلی میش های عربی در خارج فصل تولیدمثلی Keywords:

اسفنج , سیدر , میش عربی , عملکرد تولیدمثلی , کوتاه مدت