بررسی رویکردهای تشخیصی و درمانی به عفونتهای بافت نرم در بیماران مراجعه کننده به اورژانس و بخش عفونی بیمارستان امام رضا مشهد

مقدمه عفونتهای پوستی و بافت نرم از علل مهم مراجعات سرپایی به کلینیکهای پزشکی و یا بیمارستان است. این عفونتها دارای طیف گسترده ای است و می تواند از یک عفونت سطحی که نیازمند زمان برای بهبودی است تا موارد شدید و خطرناک که بدون تشخیص سریع منجر به مرگ می شوند، متفاوت باشد. هدف از این مطالعه بررسی علائم، عوارض و درمانهای عفونت های بافت نرم است. روش کار در یک پژوهش توصیفی تحلیلی مقطعی بیماران دچار عفونت بافت نرم مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) در فاصله سالهای 1388-1391 که دارای معیارهای ورود بودند، بررسی شدند. پس از جمع آوری داده ها، با کمک نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای مجذور کای و تی مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج  طی مدت مطالعه 300 بیمار با میانگین سنی بیماران 32/17±9/42 سال و میانگین مدت بستری برابر 41/2±1/4 روز بررسی شدند. شایعترین بیماری زمینه ای این بیماران اعتیاد تزریقی در 85 بیمار (5/28%) بود. در 254 بیمار(6/84%) تشخیص اولیه سلولیت بود. در 56 % بیماران از ابتدا تا انتهای دوره درمانی از یک رژیم آنتی بیوتیکی واحد استفاده شد. 6 % بیماران در نهایت فوت  شدند. نتیجه گیری  شایعترین عفونت بافت نرم در بیماران مورد بررسی سلولیت بود و در بیش از نیمی از بیماران با درمان آنتی بیوتیک امپریکال پاسخ مناسب و بهبودی حاصل شد.

Keywords:

تشخیص , درمان , سلولیت , عفونت نسج نرم , معتادان تزریقی