بررسی اثربخشی تعاملات اجتماعی برمشکلات رفتاری بیماران مبتلا به اوتیسم ( ASD )

سابقه و هدف: ASD نوعی اختلال رشد عصبی است که اشاره به گونه ی دیگری از ارتباط بین فردی و تعاملات اجتماعی دارد. مشکلات رفتاری یکی از پیچیده ترین مشکلات افراد مبتلا به ASD است که می تواند بصورت سوال تکراری، گفتار نامناسب، ناتوانی در برقراری ارتباط اجتماعی و خودآزاری نمود پیدا کند. هسته مرکزی اختلال اوتیسم، اختلال در ارتباط است. هدف از این مطالعه بررسی نظام مند تاثیر تعاملات اجتماعی بر مشکلات رفتاری بیماران مبتلا به ASD است. روش جستجو: مطالعه حاضر با جستجوی مروری بر متون موجود در پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی شامل: PubMed , SID , web of science با کلید واژه های ASD , utism , game therapy , social intraction , social intervention تا سال 2019 انجام شده است و پس از بررسی، مقاله های تجربی و نیمه تجربی وارد مطالعه شده است. یافته ها: در بسیاری از مقالات به اثر مثبت تعاملات اجتماعی بر رفتار های بیماران مبتلا به اوتیسم اشاره شد. 5 مقاله به بازی و تفریح درمانی گروهی و 4 مقاله به طراحی بازی های کامپیوتری ویژه پرداخته بودند. اکثر کودکان از سن 3 تا 11 سال و جواناناز 24 تا 38 سال بودند. این مداخلات باعث افزایش توانایی در برقراری ارتباط اجتماعی، افزایش تمرکز و دقت، افزایش کیفیت زندگی، افزایش نمرات ( SEP ( Social-Emotional-Profile و ( EQ ( empathy-quotient و کاهش ( CARS (Childhood Autism Rating Scale شده بود. نتیجه گیری: با توجه به مطالعات، مشارکت در تعاملات اجتماعی در درمان رفتارهای نامناسب مبتلایان ASD مفید است. لذا پیشنهاد می شود از این قبیل مداخلات در مراکز درمانی مربوطه در ایران و دیگر کشورهای آسیا نیز استفاده شود تا به نتایج مفیدی دست پیدا کنیم.

Keywords:

ASD , Autism , social intraction , game therapy , social intervention