بررسی و مقایسه رفتار مدیریت برداشت در دو سیستم مکانیکی و ارگانیکی

این تحقیق متضمن بررسی دو سیستم ارگانیک و مکانیک از نظر مقایسه به­کارگیری سه تاکتیک مدیریت برداشت (خودشیرینی، خودارتقایی و ابتکارعمل) است. در عین حال استفاده کارکنان از تاکتیک های مدیریت برداشت نسبت به مافوق و همکاران را در هر یک از دو سیستم مورد بررسی قرار می­دهد. مدیریت برداشت به مجموعه­یی از تاکتیک­ها و رفتارهای سیاسی گفته می­شود که در تعاملات اجتماعی مورد استفاده قرار می­گیرد تا برداشت دیگران تا حد امکان تحت کنترل و مدیریت قرار گیرد. با مطالعه تحقیقات مرتبط، چهار فرضیه تبیین و مشخص شد که کارکنان در سازمان­های مکانیک تمایل بیشتری به استفاده از رفتار مدیریت برداشت دارند و این رفتار را عمدتا در ارتباط با مدیران و سرپرستان خود به­کار می­گیرند تا همکاران. در ضمن، تاکتیک مورد استفاده آن­ها بیشتر خودشیرینی است؛ در صورتی­که در سازمان­های ارگانیک، مدیریت برداشت مورد استفاده کمتری دارد و در صورت استفاده در رفتار با مدیران و همکاران به­طور یکسان کار گرفته می­شود و تاکتیک مورد استفاده غالب، ابتکار عمل است. این تحقیق در دو بخش از سازمان صدا و سیما با توزیع یک پرسشنامه 26 سوالی استاندارد برای تشخیص مبتنی بر سیستم مکانیک و یا ارگانیک بودن آن دو بخش انجام گرفت و در نهایت مرکز تحقیقات و پژوهش­ها (سیستم ارگانیک) و بخش تولید شبکه 4 (سیستم مکانیک) در نظر گرفته شد. جامعه آماری شامل 240 نفر (از هر بخش 120 نفر) بود که در نهایت از هر واحد 100 نفر (در مجموع 200 نفر) با استفاده از فرمول کوکران انتخاب و پرسشنامه 19 سوالی شامل سوال­های مربوط به 3 تاکتیک (خودشیرینی، ابتکار عمل و خودارتقایی) یعنی آنان توزیع گردید. تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- پیمایشی است.  

Keywords:

مدیریت برداشت , تاکتیک خودشیرینی , خودارتقایی و ابتکار عمل , سیستم ارگانیک , سیستم مکانیک