گفتمان صلح درپرتو آزادی بیان

افزایش احتیاجات ونیازهای انسانها، مقتضی تعارض منافع در جوامع بشری است. با این حال حسب ویژگی مدنی الطبع انسان وتجربیات زندگی بشری، انسانها به خوبی دریافته اند که رفع نیازهای مادی ومعنوی جز درسایه ی همزیستی مسالمت آمیز بشر، قابل تحقق نمی باشد. لذا اصطلاح ( همزیستی مسالمت آمیز) وارد ادبیات سیاسی وحقوقی گردید وکم کم ، بعنوان یک ارزش ، نمود وجلوه یافت . قانونگذاران در برابر شهروندان ، متعهد به تضمین ارزشهای انسانی وبرقراری انتظام اجتماعی هستند . این مهم جز با دورویکرد حق انگاری جلوه های همزیستی مسالمت آمیز مانند حق آزادی بیان وبرقراری فرهنگ صلح، امکان پذیر نمی باشد. فرهنگ صلح، رهیافتی نسبت به حیات انسانی است که به دنبال تبدیل ریشه های فرهنگی خشونت به فرهنگ گفتگوی مسالمت آمیز است که درآن، احترام به یکدیگر وانصاف بر روابط اجتماعی، حاکم است وحق آزادی بیان نیز یکی از حقوق مدنی شهروندان است که بر تبادل آزاد پیامها ومفاهیم سازنده درجهت تضمین همزیستی مسالمت آمیز، تاکید دارد. در این جستار بدوا درخصوص مفهوم و قلمرو همزیستی مسالمت آمیز ، سخن به میان می آید و سپسمفهوم و تاثیر وتاثر دو مفهوم فرهنگ صلح وآزادی بیان بر همزیستی مسالمت آمیز ، بررسی خواهد شد.

Keywords:

صلح , همزیستی مسالمت آمیز , آزادی بیان , خشونت , فرهنگ صلح , فرهنگ گفتگو