ملاحظات برقراری ارتباط اولیه درمانگران در سکته مغزی

آسیب مغزی معمولا عوارض و علایم چندگانه ای برجای می گذارد که در اختلالات دوران رشد و در موارد اکتسابی به ویژه در سکته مغزی (استروک) علیرغم علایم تاحدودی مشابه، اثرات متفاوتی دارد و هریک نیازمند رعایت ملاحظات خاص خود است. از دست دادن موقت توانایی حرکت در بخشی از بدن و یا تمام بدن و در پی آن ناتوانی در انجام دادن کارهای روزمره از مشکلاتی است که به فرد دچار سکته مغزی و اطرافیان او شوک شدیدی وارد می کند. در زندگی بزرگسالان، گاه پیش می آید که به دلایل مختلف راهی بیمارستان می شوند و در مواردی به کمک بیش از معمول اطرافیان خود نیاز دارند، و هر بار آن مشکل در بازه زمانی قابل پیش بینی رفع می شود. اما آنچه در سکته مغزی، ضربه ای هولناک است، دورنمای مبهم و نا امیدی از بازگشت به سلامت است. به علاوه ناتوانی در درخواست کمک و بیان نیازها، اضافه بر آن که خود ضایعه ای بزرگ اسدت از عوارض دیگری است که بر سایر مشکلات چتری تشدید کننده می زند. این ویژگی اخیر نکته ی مهمی است که دانستن آن برای درمانگران و اطرافیان فرد مربوط ضروری است تا برای مواجهه در دوره حاد و پس از آن چگونگی و نحوه ی رویارویی را به درستی رعایت کنند. این جنبه از درمان علاوه بر آنکه در بهبود عوارض سکته ی مغزی موثر است، بر سایر جنبه های زندگی فرد مبتلا اثر مثبت دارد.