ارزیابی همبستگی سبزشدن گل راعی با جوانه زنی و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز تحت تیمارهای افزایش کارآیی بذر

گل راعی به دلیل دارا بودن بذور ریز و کم کیفیت به طور معمول استقرار مطلوبی در شرایط مزرعه نشان نمی دهد. در مطالعه حاضر تیمارهای مختلف افزایش کارآیی بر بذرهای گل راعی اعمال و رابطه سبز­شدن آن با جوانه زنی و فعالیت آلفاآمیلاز مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول اسموپرایمینگ بذر با پلی اتیلن گلایکول 6000 در پنج سطح (صفر، 3-، 6-، 9- و 12- بار) و فاکتور دوم استفاده از هورمون جیبرلین در چهار سطح (صفر، 500، 1000 و 1500 میلی گرم بر لیتر) بود. تجزیه واریانس نشان داد پلی اتیلن گلایکول، جیبرلین و اثرمتقابل آن ها به طور معنی داری بر شاخص های جوانه زنی و سبزشدن گل راعی اثر گذاشتند. کاربرد متوالی پلی اتیلن گلایکول و جیبرلین نسبت به شاهد و نیز نسبت به کاربرد جداگانه آن ها اثرات مطلوبی بر جوانه زنی، سبزشدن، بنیه بذر و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز داشت. تیمار 1000 میلی گرم بر لیتر هورمون جیبرلین در سطح اسمزی 12- بار بالاترین میزان جوانه زنی (5/91 درصد)، سبزشدن (5/80 درصد)، بنیه بذر (08/32) و فعالیت آلفاآمیلاز (21/25 درصد تجزیه نشاسته) را به خود اختصاص داد. درحالیکه تیمار شاهد در تمام صفات اندازه گیری شده پایین ترین کارایی را داشت. نتایج نشان داد همبستگی مثبت و معنی داری بین سبزشدن گیاهچه گل راعی با جوانه زنی (**89/0=r)، شاخص بنیه بذر (**95/0=r) و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز (**92/0=r) وجود داشت. بر اساس نتایج به نظر می رسد که کاربرد تکنیک پرایمینگ از طریق افزایش جوانه زنی، بنیه بذر و فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز باعث بهبود استقرار گل راعی می گردد.

Keywords:

گل راعی , پرایمینگ , جوانه زنی , سبزشدن , آلفاآمیلاز