بررسی عوامل رفتاری و محیطی موثر بر جذب سرمایه گذار خطرپذیر جهت سرمایه گذاری در شرکت های دانش بنیان (مطالعه موردی: صنعت بیوتکنولوژی ایران)

  شرکت­های دانش بنیان، امروزه به عنوان یکی از عوامل محرکه رشد و توسعه اقتصادی کشورها شناخته شده اند. این شرکت ها نیز همانند سایر کسب وکارها، برای اجرای طرح­های خود، نیاز به منابع مالی دارند. ریسک بالای فعالیت این شرکت­ها موجب شده، تمایل تامین کنندگان سرمایه به ارائه تسهیلات به آنها کاهش یابد. لذا با توجه به اهمیت و جایگاه شرکت­های دانش بنیان در رشد و توسعه اقتصادی بویژه در راستای مقاوم­سازی اقتصاد، هدف از این مطالعه، ارزیابی عوامل رفتاری و محیطی موثر برجذب سرمایه­گذار خطرپذیر جهت سرمایه­گذاری در این شرکت­ها است. جامعه آماری در این مطالعه، شرکت­های دانش­بنیان فعال در حوزه بیوتکنولوژی می­باشند. به منظور تحلیل داده­ها نیز از روش­های متداول آماری همچون برآورد رگرسیون و ضرایب همبستگی استفاده شده است. نتایج این مطالعه، گویای آن است که توانمندی در برقراری ارتباط، تجربه و ریسک پذیری مدیران، حمایت­ سرمایه­گذاران خطرپذیر و همچنین منابع اولیه با جذب سرمایه­گذار خطرپذیر در شرکت­های دانش­بنیان، ارتباطی معنی­دار دارند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، شرکت­ها در صورت عدم کفایت سرمایه اولیه و ضرورت جذب سرمایه بویژه سرمایه­گذاری خطرپذیر، باید این نکته را مدنظر قرار دهند که تجربه تیم مدیریتی و نیز توانمندی در برقراری ارتباطات موثر شرکت با دیگر شرکت­ها و اشخاص حقیقی و حقوقی، یکی از مهم ترین عوامل موثر بر موفقیت ایشان خواهد بود. لذا پیشنهاد می­شود، شرکت های دانش بنیان، سرمایه­گذاری مناسبی را برای غنی سازی توانمندی و قابلیت خود در برقراری ارتباطات به کارگیرند. این قابلیت­ها شامل هماهنگی، مهارت های ارتباطی، شناخت شرکا و ارتباطات داخلی می­شود. درمجموع می­توان گفت، نحوه عملکرد مدیریت در شرکت­های دانش­بنیان، موثرترین عامل در موفقیت یا شکست این شرکت­ها در اقتصاد پرتلاطم امروز خواهد بود.  

Keywords:

شرکتهای دانش بنیان , بیوتکنولوژی , سرمایه گذاری خطرپذیر یا جسورانه