بهینه سازی آب آبیاری کشت پاییزه چغندرقند بر اساس توابع تولید و هزینه در شمال استان خوزستان

     به­منظور بهینه سازی آب آبیاری چغندرقند پاییزه، آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد با بافت سیلتی کلی لوم در سال های 1389 و 1390 اجرا شد. تیمارهای آبیاری شامل سطوح مختلف آبیاری قطره ای نواری تیپ (تامین 25، 50، 75، 100و125 درصد نیاز آبی با علامت به ترتیب T25، T50، T75، T100 و T125) و همچنین آبیاری جویچه ای بود. با استفاده از داده های حاصل تابع تولید، هزینه و شاخص های آستانه ای مبتنی بر عمق آب آبیاری محاسبه و مقایسه شدند. نتایج نشان داد اگرچهآبیاری کامل حاصل از آزمایش های مزرعه ای(تیمار T100) و شاخص حداکثر تولید به ازای مقدار آب به کاررفته (Wm) منجر به بیشترین میزان عملکرد شد، نسبت به تیمارهای T75 و T50 اختلاف معنی دار نداشت. از طرفی مقدار شاخص عمق آب مصرفی در حالت محدودیت آب (Ww) به لحاظ مقدار آب مصرفی معادل تیمار T25 بود. علی رغم اینکه بیشترین درآمد خالص در واحد آب مصرفی از شاخص Ww به دست نیامد، باعث کاهش 43 درصدی مصرف آب و در نتیجه کاهش 21 درصدی عملکرد محصول و موجب افزایش عیار چغندرقند و کاهش هزینه های آبیاری شد. در مجموع نتایج نشان داد که از لحاظ اقتصادی کم آبیاری چغندرقند در شرایط اقلیمی شمال استان خوزستان امکان پذیر است.

Keywords:

چغندر قند , کم آبیاری , عملکرد , شاخص های آستانه ای مصرف آب