بررسی اقتصادی تولید خیارسبز گلخانه ای و مقایسه آن با کشتهای غیر گلخانه ای

تولیدات گلخانه ای در استان یزد از دهه 1370 تاکنون رواج چشمگیری یافته بطوریکه در سال 1387، 670 هکتار گلخانه با تولید حدود 187 هزار تن محصول و ارزش اقتصادی حدود 748 میلیارد ریال در استان فعال بوده است [ 1]. هدف از ترویج تاسیس گلخانه در این استان، افزایش تولید و ارزش افزوده، ایجاد اشتغال و صرفه جوئی در مصرف آب می باشد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اقتصادی گلخانه های تولید خیار سبز که 95 درصد تولیدات گلخانه ای استان را شامل می شود [ 1] و همچنین ارزیابی اقتصادی کشت های جالیز و سبزی در فضای باز و مقایسه آن با تولید خیار سبز گلخانه ای و تعیین حداقل وسعت اقتصادی کشت در فضای باز و کشت گلخان های (خیار سبز) میباشد. منظور از حداقل وسعت اقتصادی وسعتی از زمین است که تولید کننده بتواند علاوه بر کلیه هزینه های وابسته به کشاورزی درآمدی متناسب با هزینه فرصت نیروی کار در واحد کشاورزی یا حداقل معیشت خانواده کسب کند. داده های مورد نیاز با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی شده و از طریق مصاحبه حضوری و جمع آوری اطلاعات از تولید کنندگان خیار سبز گلخانه ای و محصولات جالیز و سبزی در سال 1383 بدست آمده و نتایج حاصل از نمونه ها در سطح 1000 مترمربع با استفاده از روشهای تحلیل ارزش کنونی، نسبت منفعت به هزینه و نرخ بازده داخلی مورد ارزیابی اقتصادی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان میدهد تولید محصول خیار سبز گلخانه ای و محصولات هندوانه، گوجه فرنگی، خربزه و خیار سبز در فضای باز اقتصادی است، ولی تولید خیار سبز گلخانه ای دارای اولویت اقتصادی بالاتر بوده و حداقل وسعت اقتصادی برای تولید خیار سبز گلخانه ای 1800 متر و برای تولید محصولات جالیز وسبزی و صیفی در فضای باز 1/94 هکتار می باشد .