تحلیل کارایی انرژی و انتشار دی اکسیدکربن تجمعی در تولید سیب زمینی: مطالعه موردی شهرستان بویین میاندشت، استان اصفهان

مسئله انرژی و ذخیره انرژی یک موضوع جهانی و حیاتی برای توسعه پایدار در سیستم های کشاورزی جهت افزایشعملکرد و کاهش هزینه ها می باشد. که یکی از راه های توسعه پایدار در کشاورزی بررسی جریان انرژی ورودی ها وخروجی ها در تولید محصولات است. این بررسی به منظور ارزیابی شاخص های انرژی، بهره وری تولید، انرژی مورد نیاز وسهم هر یک از منابع تامین کننده انرژی در تولید محصول سیبزمینی در شهرستان بویین میاندشت از توابع استاناصفهان در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد انجام شد. داده ها با استفاده از آمار و اطلاعات سازمان جهاد کشاورزیشهرستان در سال زراعی 96-97 توسط پرسشنامه از زارعین سیب زمینی تهیه و تخمین زده شد. نتایج نشان داد که کل مستقیم 35%، انرژی غیرمستقیم، 27% انرژی تجدیدپذیر، 73% انرژی تجدیدناپذیر) و میزان انرژی خروجی 9424/1 مگاژول در هکتار تخمین زده شد. بیشترین انرژی مصرفی در نظام تولید سیب زمینی به ترتیب الکتریسیته 44/37%، آب آبیاری 19/51% سوخت دیزل 12/29% و بذر سیب زمینی 11/47% محاسبه سموم شیمیایی با مقدار 594/1 مگاژول در هکتار کمترین سهم مصرف انرژی داشت. کل دی اکسید کربن تجمعی ((CCO(2) تولید شده از کشت این محصول 46/345 کیلوگرم بر اساس خروجی یک تن محصول شد. الکتریسیته و سوخت به ترتیب با 25/28 و 9/92 کیلوگرم بیشترین سهم را در تولید گازهای گلخانه ای داشتند..

Keywords:

سیب زمینی , انرژی ورودی و خروجی , شاخص های انرژی , گاز گلخانه ای