پتانسیل بالقوه جنگل های مانگرو در اکوتوریسم ساحلی

ایران به دلیل آب و هوای متفاوت اقلیم های متفاوتی دارد و این تنوع آب وهوایی کشور باعث استقرار گیاهان بی شماری در عرصهاین آب و خاک گشته است. سواحل جنوبی ایران نیز همانند سایر نقاط کشور دارای منابع طبیعی غنی و سرشاری است که بااوضاع اقلیمی منطقه سازگاری یافته اند. در این جامعه گیاهی مانگرو، دو گونه در ایران به نام های حرا (Avicennia marina) وچندل (Rhizophora mucronata) وجود دارند که در نواحی ساحلی خلیج فارس و دریای عمان به شکل نوار باریکی و به طور پراکنده دیده می شوند. این جامعه به عنوان بخشی از رستنی های منطقه همواره منشا زنجیره مواد غذایی فعال دیگر موجوداتزنده منطقه بوده و دارای اراضی ساعد و حاصلخیز وسیعی هستند. چنین محیطی به دلیل آنکه در حد واسط اکوسیستم خشکی واکوسیستم دریایی قرار گرفته است، موجب به وجود آمدن زیستگاه غذایی مناسبی برای انواع جانوران آبزی و پرندگان گشته است.به علاوه این جوامع تامین کننده بخشی از نیازهای اقتصادی اهالی منطقه است، به طوری که در پارهای از نقاط، به خاطربرداشت های نادرست، بقای آنها که قبلا به صورت توده های جنگلی انبوه بوده، به خطر افتاده است. جنگل های مانگرو ازاکوسیستم های بکری بوده که در زمینه اکوتوریسم مطرح می باشد. در این مقاله با استفاده از تجربیات عملی نویسنده، وجمع آوری اطلاعات مربوط به اکوسیستم مانگرو به کارکردها آن در محیط اکوتونی ساحلی و پتانسیل آن در اکوتوریسم مناطقساحلی جنوبی پرداخته شده است.

Keywords:

جنگل مانگرو , خلیج فارس , حرا , اکوتوریسم