ارزیابی و مکانیابی امکان احداث نیروگاه های خورشیدی تولید برق با استفاده از سنجش از دور و سامانه های اطلاعات جغرافیائی در استان خوزستان

در طی سال های اخیر، بحران انرژی، پایان پذیر بودن سوخت های فسیلی، افزایش گازهای گلخانه ای و گرمایش جهانی سبب شد، استفاده از انرژی های تجدید پذیر به ویژه انرژی خورشیدی، که از جمله انرژی هایپاک و قابل دسترس می باشد، مورد توجه قرار گیرد. استان خوزستان، با توجه به میزان بالای تابش های خورشیدی دریافتی می تواند سهم قابل توجهی از تامین برق نیروگاه های خورشیدی را به خود اختصاص دهد. در این پژوهش نقشه های توصیف شاخص های مناسب زمین نسبت به اجرای سیستم های انرژی خورشیدی (CSP & PV) برای استان خوزستان ارائه گردید. این نقشه ها با ترکیب نقشه های تابش خورشیدی (GHI & DNI)، اثرات محدودیت های زمینی (شیب منطقه، کاربری اراضی و دسترسی به زیر ساخت های حمل و نقل، خطوط انتقال نیرو، و فاصله از مناطق شهری) و شرایط آب و هوایی ( ذرات گرد و غبار، سرعت باد، رطوبت نسبی و دمای هوا) ایجاد شده است. سنجش از راه دور، مدل های پیش بینی هواشناسی و سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) ابزار بسیار مناسبی برای ارزیابی و نظارت بر داده های مذکور در تفکیک های مکانی و زمانی بالا می باشند. از اینرو با استفاده از نرم افزار QGIS به روش FAHP لایه های مربوطه مقیاس دهی گردید و با روش ترکیب وزنی لایه ها، مکان های مناسب و غیر مناسب نیروگاه های خورشیدی تعیین گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که استان خوزستان برای هر دو سیستم های خورشیدی (CSP & PV) مناسب می باشد. در واقع مناسب ترین مناطق برای نصب سیستم های خورشیدی شرق و جنوب شرقی استان واقع شده اند که 75 / 1 % از مساحت استان برای سیستم های PV و 05 / 2 % از زمین ها برای سیستم های CSP مناسب می باشد.

Keywords:

مکان یابی , تابش های خورشیدی , سیستم های فتوولتاییک , سیستم های خورشیدی متمرکز