معرفی شهر حساس به آب و جایگاه آن در شهرهای امروزی به منظور مصرف بهینه منابع آب شهری

عصر حاضر را باید دوره شهر و شهرنشینی قلم داد کرد. در قرن بیست ویکم، نسبت جمعیتی که در شهرها ساکن هستند، بیش از جمعیت روستا نشین است و همین عامل باعث شکل گیری مشکلات عدیده ای از جمله مصرف بی رویه آب و عدم مدیریت صحیح منابع آب شهری شده. این تحولات و رشد روزافزون جمعیت، تاثیرات مخربی بر محیط های اکولوژیک و منابع آب شهری داشته است. از طرف دیگر تغییرات و ناپایداری های اقلیمی، بشر را بر آن داشته که تلاش خود را برای حفظ آب و محیط های طبیعی، افزایش دهد. به منظور دست یابی به این مهم لازم است که روش های جدید و کارا، جایگزین شیوه های متداول و سنتی گردند. شهر حساس به آب، از جمله مفاهیم نوین در مدیریت منابع آب شهری و حفظ محیط های اکولوژیک می باشد که با بهره بردن از طراحی شهری حساس به آب، پایداری را برای شهرها به ارمغان می آورد. در شهر حساس به آب، با توجه به زیرساخت های متمرکز و غیر متمرکز، اکوسیستم های طبیعی، محیط های مصنوع و سرمایه های اجتماعی، شرایط برای یکپارچگی جامعه، شهر و زیرساخت ها به منظور رسیدن به پایداری، فراهم می گردد. در کشور ایران نیز با توجه به تغییرات آب و هوایی، آلودگی های اکولوژیکی و سرازیر شدن جمعیت در کلان شهرها، بهره بردن از این مفهوم، لازمه مدیریت رواناب ها، منابع آب زیرزمینی، فاضلاب ها و محیط های طبیعی می باشد.. استفاده از مفاهیم و شیوه های شهر حساس به آب، موجب می شود که تمامی عناصر شهری و جامعه همانند یک سیستم، با یکدیگر همکاری کرده و شهر را به سمت اهداف مد نظر (پایداری، حفظ منابع آب شهری و محیط های طبیعی) پیش ببرند. در این تحقیق با استفاده از روش مروری تحلیلی و بهره بردن از منابع کتابخانه ای و پژوهش های به روز، تلاش بر این است که اهداف، ارکان و چارچوب شهر حساس به آب تبیین گردد تا بااستفاده از آن ها بتوان شهر و جامعه ای حساس به آب را پایه گذاری نمود.

Keywords:

شهر حساس به آب , طراحی شهری حساس به آب , پایداری , زیرساخت های متمرکز و غیر متمرکز