تحلیلی بر برنامه ریزی محیطی بیوفیلیک در شهرسازی

امروزه رشد و گسترش بی رویه جمعیت نیاز به زمین را افزایش داده است از طرفی جمعیت شهرها در حال افزایش است وروستا ها در حال خالی شدن از سکنه است . این امر سبب رشد و گسترش شهرها به صورت سریع و بدون برنامه ریزی شده است . رشد و گسترش شهرها باعث از بین رفتن محیط طبیعی و زوال منابع طبیعی شده است . تمایل بشر به برقراری ارتباط با طبیعت تمایلی فطری است ، به گونه ای که زندگی انسان با موجودات زنده اطرافش پیوند خورده است و بشر از همان دوران طفولیت این میل و احساس را در وجود خود به همراه داشته و با گذشت زمان آن را در فرهنگ و زندگی اجتماعی خود نیز بروز داده است . یکی از مصداق های ارتباط بشر با محیط زیست پیرامونش ، طراحی و معماری بیوفیلیک در شهرهاست . معماری زیست دوست یا طراحی بیوفیلیک در واقع طراحی و ساخت با توجه به طبیعت در ذهن میباشد . در این مفهوم ، عشق و مراقبت از طبیعت به عنوان ارزش های اصلی شهر مطرح می شود و تمام تلاش در راستای ترمیم و حفظ محیط زیست صورت می پذیرد . این مقاله در جهت آشنایی با مفهوم بیوفیلیک ، روش های اجرای آن در سطح جامعه ، تاثیر گذاری آن بر محیط زیست و افزایش سلامت و پایداری محیط زیست است . در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به شرح برنامه ریزی بیوفولیک و نقش آن در شهزسازی پرداخته شده است . برای دست یابی به این امر ابتدا مطالعات کتابخانه ایی صورت گرفته و سپس به تجزیه و تحلیل موضوع پرداخته شده است . در آخر خلاصه و جمع بندی از مطالب بیان شده و پیشنهاد ها و راهکارهایی برای یک برنامه ریزی محیطی سالم ارایه شده است .

Keywords:

برنامه ریزی محیطی , بیوفیلیک , اکولوژی , تمایل فطری