سهراب سپهری از جمله هنرمندان برجسته ی ایرانی است که در ساحت های مختلف شعر، نقاشی، اندیشه ی شرق و عرفانی کار نموده و حضوری عمیق و اثربخش در هنر این سرزمین داشته است. وی از جمله معدود هنرمندانی است که موفق شد در زمان حیات کوتاه خویش به جهت نبوغ و شعور هنری در هر دو زمینه ی
نقاشی و شعر به شهرت و محبوبیت برسد و آثار بدیع هنری اش را خلق کند آنچه نام سپهری را در حیطه ی هنر، از دیگر هنرمندان معاصرش متمایز می کند، به کارگیری جاذبه، غنا و در عین حال سادگی و به دور از پیچیدگی
نقاشی های سپهری به دلیل شگرد بی نظیر اوست.
نقاشی های سهراب سپهری، شاعر و نقاش توانای معاصر نیز آکنده از نشانه هایی است که با رمزگشایی آنها ملموس تر و قابل فهم تر می شود. خاستگاه نشانه های سهراب اغلب
طبیعت و همچنین عرفان بودایی و هندی بوده است. محور اصلی این پژوهش بررسی اندیشه های
سهراب سپهری در آثار
نقاشی او می باشد و سعی شده تا ضمن بیان گوشه هایی از نحوه ی زندگی و تحصیلات سپهری و با گرد آوردی آراء و نظرات برخی منتقدان و هنرمندان درباره ی شخصیت و ابعاد گوناگون هنر او، و همچنین با مطالعه ی که در انتخاب رنگ ها، عناصر و ترکیب بندی
نقاشی هایش داشته ,نقاشی های او، به ترسیم تفکرات و تجزیه و تحلیل آثار او پرداخته شود. در این پژوهش ضمن اشاره به اسطوره های طبیعت،
طبیعت گرایی های سپهری را در آثار هنری و بررسی، تحلیل و مقایسه شده و به این پرسش ها پاسخ داده شده است که : -
طبیعت در آثار
سهراب سپهری چگونه ظهور و بروزی یافته است - سهراب از
طبیعت و عناصر آن در راستای پیش برد اهدافی خاص استفاده کرده - مصادیق ذهنی و عینی پنهان در پشت عناصر
طبیعت در آثار سپهری کدامند - استعاره های مرتبط با
طبیعت در آثار او چه لایه ها و معناهای پنهانی دارد روش انجام این تحقیق توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای است. نتایج حکایت از آن دارد که
طبیعت از جمله مهمترین موضوعاتی است که
سهراب سپهری به آن توجه ویژه داشته و سبب نزدیگی آثار هنرمند شده است. نگارنده در این تحقیق به بررسی اسطوره ی
طبیعت در آثار پرداخته است.