تبیین جامعه شناختی مفهوم و امکان حق به شهر هوشمند

حق به شهر هوشمند مفهومی جدید است که به بررسی امکان مطالبه حق به شهر از سوی شهروندان در شهر هوشمند اشاره دارد. شهر هوشمند شهروند محور چیزی است که سیاستگذاران شهری ادعا می کنند با روی آوردن به تکنولوژیهای هوشمندسازی خلق میکنند. چنین رویکردی در سنت حکمرانی بازاندیشانه شهری از طریق گسترش و در دسترس گذاشتن همگانی زیرساختهای شهر هوشمند برای بهرهگیری همه شهروندان از حق تولید، تملک و مصرف فضا بر اساس علم بازاندیشانه جای میگیرد. پرسش اصلی این مقاله این است که آیا شهروند شهر هوشمند در گفتمانی جای دارد که می تواند از طریق تغییر در فضای شهری بر اساس مطالبه حق به شهر، کیفیت زندگی شهری خویش را تغییر دهد برای رسیدن به پاسخ، نظریات مرتبط با رابطه میان شهروندان و شهر هوشمند در این نوشتار به 3 گفتمان اصلی شهر کنترل ، شهر خلاق و شهروند هوشمند طبقه بندی شده است. با تکیه بر نظریه حق به شهر هانری لوفور و تبیین مفاهیم علم و حکمرانی بازاندیشانه خواهیم دید که بر اساس کدام رویکرد در ایجاد شدن رابطه میان شهروندان و شهر هوشمند میتوان انتظار داشت که کارکرد تکنولوژیهای هوشمند سازی شهر به تحقق مفهوم حق به شهر منجر شود؛ چیزی که می توان آن را حق به شهر هوشمند نامید.

تبیین جامعه شناختی مفهوم و امکان حق به شهر هوشمند Keywords:

حق به شهر , شهر هوشمند , حق به شهر هوشمند , شهروند هوشمند , شهر خلاق , شهر کنترل , علم بازاندیشانه , حکمرانی بازاندیشانه شهری