احیاء زیورالات قلمزنی جنده کاری سبک شیراز تلفیق با منبت چوب سبک آباده

جواهر سازی هنریست که از دیرباز در ایران مورد علاقه اجداد مابوده است و در اکتشافات باستان شناسی نمونه هایی از زیورهای مسی بهمراه ترکیبی از مهره ها و دانه های سنگی کشف شد که مربوط به عصر مفرغ می باشد. فلزات بدلیل خاصیت چکش خواری و دوام زیاد، همیشه گزینه خوبی جهت تلفیق با سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی بوده، از این رو همیشه از سوی هنرمندان سعی در تولید زیورهای ترکیبی شده است. فلمزنی نیز هنری سنتی در تزئین فلز است که با توجه به گرایش های هنرمند و تاثیرات هر دوره، با طرحی متفاوت در کاربردهای متفاوت عرضه شده است. در دوره اسلامی، نقوش تقلیدی از دوره های قبل، جای خود را به طرح های اسلامی و خطوط و آیات کوفی داد، ولی رفته رفته رنگ و لعاب ایرانی به خود گرفت و تدثیرات بومی و اسطوره ای ایران و اشعار شعرای ایرانی بعد از ورود اسلام بصورت خوشنویسی و یا نقوش و طرح های اسلیمی و خطایی در تمام هنرها از جمله فلز کاری خود نمایی کرد که تا به امروز ادامه دارد. پژوهشگر در مقاله پیش رو به شیوه ای عملی و کاربردی سعی بر آن دارند تا ضمن معرفی سبک های مختلف هنر قلمزنی، به نمایش روند جنده کاری، سبک شیراز بپردازد، و پس از طراحی و اجرای یک نمونه قلمزنی به مس، آنرا با منبت سبک آباده بصورت زیوری تلفیقی نمایش دهد، بدین منظور از طریق مطالعات کتابخانه ای و تبهر نگارنده در هنر طلاسازی، قمزنی و منبت، به جمع آوری اطلاعات از روش اجرای این دو هنر در قدیم پرداخته و از همان طرق یک قطعه تلفیقی اجرا کند.

Keywords:

زیورالات , فلمزنی , منبت آباده , جنده کاری , سبک شیراز