هوش معنوی عاملی با اهمیت برای ارتقای بهره وری نیروی انسانی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین هوش معنوی و بهره وری نیروی انسانی از دیدگاه دبیران دوره اول متوسطه شهرستان همدان در سال تحصیلی 98-1397 بوده است. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دبیران دوره اول متوسطه شهرستان همدان به تعداد 965 نفر می باشد. حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی به تعداد 278 آزمودنی برآورد گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد هوش معنوی کینگ (1998)، بهره وری نیروی انسانی آچیو (2000) است. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تایید استاد راهنما قرار گرفت. پایایی ابزارهای پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب برای پرسشنامه هوش معنوی 0/92 و بهره وری نیروی انسانی 0/88، گزارش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و بهره وری و نیروی انسانی از دیدگاه دبیران دوره اول متوسطه شهرستان همدان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و از طریق مولفه توسعه حالت آگاهی می توان بهره وری نیروی انسانی دبیران، دوره اول متوسطه را پیش بینی کرد.

Keywords:

هوش معنوی , بهره وری نیروی انسانی , دبیران