تابعیت یک رابطه سیاسی و معنوی بین فرد و دولت متبوع وی بوده و دارای آثار حقوقی زیادی است. یکی از عوامل تعیین و تغییر
تابعیت اشخاص نسبت به خود، همسر و فرزندان ازدواج می باشد. ازدواج و
تابعیت در دسته ارتباط احوال شخصیه قرار می گیرند. هریک از کشورها بر اساس منافع خود و شرایط کشور و با توجه به نظریه های استقلال تام، استقلال نسبی، و وحدت تابعیتی زوجین، قوانین متفاوتی را وضع نموده اند. روش قانون مدنی ایران وحدت
تابعیت خانواده و ترجیح
تابعیت زوج بر
تابعیت زوجه است. این نوشتار به تحلیل آثار حقوقی حاصله از ازدواج اتباع ایرانی با اتباع غیر ایرانی می پردازد. یکی از مباحث طرح شده در خصوص حقوق کودک در سال های اخیر، حقوق فرزندان بی
تابعیت و بی هویت حاصل از ازدواج
زنان ایرانی با تبعه خارجی (تبعه افغانی و عراقی و ...) می باشد و مشکلات و معضلات فراوانی که این فرزندان به آن دچار شده اند. از جمله محروم ماندن این فرزندان از امکانات آموزشی، رفاهی و ... و همچنین رها شدن آنها در جامعه می باشد و این امر برخلاف قوانین و مقررات تصویب شده می باشد و با توجه به اینکه هر روز به تعداد این فرزندان افزوده می شود، باید در اجرای قوانین موجود تلاش انجام گیرد و همچنین با تصویب قوانین جدید خلاء های قانوی در این ارتباط مرتفع گردد.