اصول شهرسازی ایرانی بر اساس صد میدان خواجه عبدالله انصاری

شهر و معماری هر جامعه ای در پس ظاهر خود دارای معانی برگرفته از جهان بینی و فرهنگ مردم همان جامعه است. بنابراین شناسایی معانی و اصول بی زمان و بی مکان برای شهرسازی و معماری ایران، از مکتب فکری حاکم بر آن که در متون اصیل آمده است، نخستین گام برای تدوین اصول شهرسازی و معماری ایرانی- اسلامی است. گام بعدی که تبدیل این اصول و ارزش ها به احان و برنامه ریزان است. هدف از این نوشتار توجه دادن شهر سازان وجه ظاهری برای درک و بهره گیری عموم است، بر عهده طر و معماران به متون ارزشمند در تولید علم این رشته ها است. مقاله با انتخاب کتاب صد میدان ، از خواجه عبدالله انصاری، که فی نماید؛ و سپس، در حد یکی از کتاب های فارسی در حوزه عرفان اسلامی است، سعی کرده تا گامی را که خواجه برداشته، معر بضاعت، گام بعدی را برای تبدیل آن اصول به وجه ظاهری در حوزه شهرسازی و معماری بردارد.

Keywords:

عرفان اسلامی , صد میدان , شهرسازی , معماری , تجلیات و مصادیق