بررسی اثر به کارگیری نمایشگر بر کاهش ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی در کاربران دروگر نیشکر

مقدمه: کاربران دروگر نیشکر به دلیل نشستن های طولانی مدت، تنظیمات متعدد دستگاه با اندام های بدن و چرخش های مکرر بالا تنه به سمت عقب جهت تنظیم و بارگیری سبد حمل نی، دچار ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط به کار می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت اختلالات اسکلتی عضلانی کاربران دروگرهای نیشکر فاقد نمایشگر و تاثیر مداخله ارگونومیکی بر کاهش ریسک این اختلالات بر روی کاربران دروگر نیشکر کشت صنعت کارون شوشتر انجام گردید. مواد و روش ها: میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی کاربران دروگر نیشکر فاقد نمایشگر با استفاده از پرسش نامه نوردیک بدست آمد و وضعیت های بدن 30 نفر از کاربران دروگر در پنج وظیفه عملیات پوسچر کاری بوسیله فیلم برداری و عکس ثبت گردید و با استفاده از روش ارزیابی سریع اندام فوقانی بدن، Rula ارزیابی گردید. پس از آن با تعبیه نمایشگر اقدام به ارزشیابی تاثیر گردید. یافته ها: با بررسی شیوع ناراحتی های اسکلتی عضلانی 30 نفر از کاربران دروگر از طریق پرسشنامه نوردیک مشخص شد که غالب کاربران از نواحی گردن، کمتر و پشت به ترتیب 53/33 و 23/33 درصد، دچار درد و ناراحتی در یکسال گذشته بوده اند. خروجی روش Rula در ارزیابی کاربران قبل از مداخله ارگونومیکی نشان داد که گروه اندامی B (گردن، کمر، پشت) کاربران نیازمند اصلاح دارد. نتیجه گیری: مداخله ارگونومیکی باعث گردید که امتیاز اندام گروه B از 4/96 به 1/23 کاهش یابد و سبب بهبود وضعیت ارگونومیکی کاربران از سطح 3 به سطح 2 گردید که نشان می دهد مداخله، کاهش معنی داری در تصحیح وضعیت ارگونومیکی کاربران ایجاد کرد.

بررسی اثر به کارگیری نمایشگر بر کاهش ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی در کاربران دروگر نیشکر Keywords:

وضعیت بدن , رولا , مداخله ارگونومیکی , اختلالات اسکلتی عضلانی , کاربر , دروگر نیشکر