اثر بخشی الگوی تدریس E5 (براساس رویکرد ساختن گرایی) بر خود تنظیمی و خلاقیت در درس ریاضی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

پژوهش حاضر با عنوان اثر بخشی الگوی تدریس E5(براساس رویکرد ساختن گرایی) بر خود تنظیمی و خلاقیت دردرس ریاضی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان های تهران(ورامین)، از نظر هدف کاربردی و روش انجام پژوهشی شبه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پایه دهم دوره دوم متوسطه در رشته علوم انسانی به تعداد 680 نفر که در سال تحصیلی 98-97 مشغول به تحصیل بودند. به دلیل شبه آزمایشی بودن پژوهش تعداد 60 نفر دو کلاس (30 نفر گروه آزمایش 30 نفرگروه کنترل ) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش گرد آوری داده ها دو روش کتابخانه ای و روش میدانی بود. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش دو پرسشنامه خلاقیت تورنس(1979)و پرسشنامه خودتنظیمی دانش آموز زیمرمن و پونز (1988) بود.تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از فراوانی ، نمودار، جداول ، میانگین و انحراف معیار استفاده شد و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره آنکوآ ، آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره مانکوآ با استفاده ازنرم افزار 25 SPSS انجام شد.یافته های پژوهش نشان داد الگوی تدریس E5( براساس رویکرد ساختن گرایی) برخودتنظیمی وخلاقیت دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان های تهران(ورامین) تاثیر دارد.

Keywords:

الگوی تدریس E5 , خودتنظیمی , خلاقیت