تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود انتقادی و سازگاری دختران ازدواج نکرده دارای سن بالا

پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودانتقادی و سازگاری دختران بازمانده از ازدواج انجام شد. در یک مطالعه از نوع نیمه آزمایشی 40 شرکت کننده به روش نمونه گیری در دسترس از میان کلیه دختران بازمانده از ازدواج شهر تهران در سال 1397 انتخاب شدند و به پرسشنامه های سطوح خودانتقادی تامپسونوزاروف و سیاهه سازگاری اجتماعی بل پاسخ دادند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان دادند که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودانتقادی و سازگاری دختران بازمانده از ازدواج اثربخش بود؛ بنابراین با آموزش دادن دختران بازمانده از ازدواج میتوان انعطاف پذیری روانشناختی و سازگاری اجتماعی آنانرا افزایش و خودانتقادی آنان در مورد ارتباطات را بهبود بخشید.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , خودانتقادی , سازگاری و دختران بازمانده از ازدواج