گزارش دو مورد تشخیص سندرم پاپیلون لفور و استئوسارکوما

سابقه و هدف: بیماران همه روزه با یک یا چند شکایت دهانی یا دندانی به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی مراجعه می کنند. پس از گرفتن شرح حال دقیق و ثبت تاریخچه پزشکی و دندانپزشکی بیمار، معاینه ی کلینیکی داخل دهانی و خارج دهانی توسط دانشجویان و اساتید انجام شده و تشخیص و طرح درمان نهایی ارائه می شود. از آنجایی که علائم دهانی می توانند اولین تظاهرات بیماری سیستمیک باشند، در مواردی پس از معاینه دقیق بیمار، احتمال بیماری ژنتیکی و بدخیمی در بیماران مشخص می شود. ما در این ارائه، دو مورد از تشخیص متفاوت با شکایت اصلی بیمار را گزارش می کنیم.گزارش بیمار: مورد اول، بیمار آقای 37 ساله با شکایت لقی دندان که از 1 ماه پیش از مراجعه ایجاد شده بود، به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی مراجعه نمود. بیمار سابقه درد و بیماری زمینه ای را گزارش نکرد و سابقه خونریزی خفیف بصورت اوزینگ داشت. در نمای خارج دهانی، آسیمتری خفیف در مندیبل مشهود بود و تورم حدودا 2 سانتیمتری با قوام سخت استخوانی، لمس شد. بعد از تهیه گرافی پانورامیک، تحلیل ریشه و گشادی pdl بصورت band like مشاهده که gold standard تشخیصی استئوسارکوما می باشد. سپس همی مندیبل ریسکشن و رادیوتراپی برای بیمار انجام شد. و بیمار در فالو آپ یکساله فاقد علائم بیماری بود. مورد دوم، بیمار پسر 9 ساله با شکایت ازعدم رویش دندان به بخش بیماری های دهان مراجعه نمود. در بررسی تاریخچه ی پزشکی و دندانپزشکی بیمار، سابقه ی عفونت گزاش نشد. بیمار در دوفک خود تعداد 11 دندان داشت و در معاینه بالینی خارج دهانی هایپرکراتوز کف دست و پا مشاهده شد و بیمار برای بررسی ژنتیک ارجاع داده شده و پس از بررسی، سندرم پاپیلون لفور تایید شد. جهت تسهیل غذا خوردن، در بخش اطفال برای این بیمار دنچر ساخته شد.نتیجه گیری: تشخیص زودرس سندرم ها و بدخیمی ها در تعیین پیش آگهی و کیفیت زندگی بیماران بسیار موثر است و منجر به تخریب بافتی کمتر، درمان موفق تر و حفظ دندان های دائمی بیمار می شود. از این رو تشخیص صحیح برای دست یابی به طرح درمان مناسب لازم و حیاتی می باشد.

Keywords:

تشخیص اولیه , طرح درمان , پاپیلون لفور , استئوسارکوما