بررسی عوامل موثربرفرسودگی شغلی پرستاران اورژانس: مروری سیستماتیک

مقدمه و هدف : فرسودگی شغلی نوعی واکنش تاخیری به عوامل مزمن تنش زای محیط کار محسوب شده وپرستاران اورژانس بهعنوان گروه های با خطر بالا در معرض ابتلا به فرسودگی شغلی هستند مطالعات مختلف در کشورمان نیز میزان فرسودگی شغلیپرستاران را بالا گزارش کرده اند.پرستاران با فرسودگی شغلی معمولا از لحاظ جسمی، عاطفی و ذهنی خسته شده واین امر تاثیرگسترده ای درکیفیت مراقبت از بیمار برجای می گذاردوفرسودگی از دلایل اصلی ترک حرفه می باشد.هدف از این مطالعه بررسیعوامل موثربرفرسودگی شغلی پرستاران اورژانس است.روش ها : مطالعه حاضر نوعی مقاله مروری سیستماتیک است که در آن 50 مطالعه مرتبط با موضوع از طریق جست و جو در پایگاههای SID,Elsevier,Google scholar بین سال های 2019-2015 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج : نتایج باز بینی مطالعات حاکی از آن بود که درگیری کاروخانواده،کمبود خواب،حجم و ساعت کاری بالا، عدم حمایت نهادیو اجتماعی،عدم اطلاع از ساعات اضافه کاری،عدم آزادی در محیط کار،پرخاشگری کلامی ازسوی بیماران و همراهان،عدم رضایتشغلی،نداشتن ارتباط مناسب با همکاران،داشتن حساسیت و وجدان کاری بالاوهمچنین برخی از عوامل روانشناختی پرستاران مانند:نداشتن مهارت های کافی مقابله ای و هوش هیجانی پایین،روان رنجوری خویی،عدم انعطاف پذیری،برونگرایی،استرس بالا،خلقادواری، سختی در بیان احساسات (الکسیتایمیا)، زوال شخصیت؛خطر فرسودگی شغلی در پرستاران اورژانس را افزایش می دهد.از طرفیهمدلی،احساس رضایت شغلی وداشتن فرزندو شریک زندگی وداشتن ثبات شغلی به عنوان عوامل محافظت کننده در برابر این مشکلتلقی می شوند.در برخی منابع سن و جنسیت به عنوان فاکتورهای موثر بر فرسودگی شغلی معرفی شده اندو در برخی مطالعات تاثیرمعناداری یافت نشد.نتیجه گیری : با توجه به یافته های این مطالعه و اهمیت فرسودگی شغلی در ارائه کیفیت خدمات پرستاری برنامه ریزی به منظورکاهش فرسودگی شغلی پرستاران اورژانس امری ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

فرسودگی شغلی , پرستاراورژانس , عوامل موثر