کارکنان با ارزش ترین دارایی یک سازمان هستند و موفقیت یا شکست سازمان ها و شرکت ها بستگی بر شرایط و عملکرد کارکنان آن ها دارد منابع انسانی به درستی ارزیابی نمی شوند؛ چرا که سازمان دستمزدها را به عنوان هزینه در نظر می گیرند، نه به عنوان یک سرمایه گزاری در مهمترین دارایی سازمان (سرمایه انسانی) سیستم حسابداری فعلی قادر به ارائه ارزش واقعی قابلیت ها و دانش کارکنان نیست این امر بر طور غیرمستقیم بر سرمای گذاری های آینده سازمان تاثیر می گذارد، به طوری که هر سال هزینه توسعه منابع و استخدام افزایش می یابد.
حسابداری منابع انسانی بخش مستقیمی از
حسابداری اجتماعی است وهدف آن ارائه اطلاعات برای ارزیابی یکی از مهم ترین اجزای سازمان، یعنی
سرمایه انسانی است.
حسابداری منابع انسانی معیار سنجش و هزینه یابی نیروی انسانی به عنوان منابع اصلی هر سازمان است مزایا و معایب این سیستم سال ها است مورد تحقیق و بررسی قرارگرفته و یکی از مهمترین مشکلات در کاربردی نشدن آن، مشکل ارزش گذاری نیروی انسانی و پیچیده بودن فرمول های مورد استفاده است با وجود مشکلات اقتصادی، در صورتی که جامعه ی حسابداری ایران بخواهد همچنان به عنوان جامعه ای فعال و توانمند در عرصه ی اقتصادی کشور باقی بماند، توسعه و ترویج این سیستم به عنوان جزئی از سیستم های حسابداری مدیریت ضروری می باشد