بهبود الگوریتم ژنتیک با استفاده از ترکیب منطق فازی و الگوریتم هم تکاملی و کاربرد آن در مساله پرواز تعقیب عوارض زمین

در این مقاله با استفاده از ترکیب الگوریتم همتکاملی و منطق فازی روشی ارائه گردیده است که دیگر نیازی به تنظیم دستی پارامتراحتمال پیوند برای الگوریتم ژنتیک نمی باشد. علاوه بر این، احتمال پیوند برای هر دو والد انتخاب شده حتی در یک نسل نیز یکسان در نظر گرفته نشده و با توجه به میزان برازندگی هر دو والد، این احتمال به صورت فازی تعیین می گردد. پایگاه قواعد مربوط به این سیستم فازی، خود از طریق الگوریتم هم تکاملی شکل می یابد. وارد کردن قواعد فازی و شکل دادن تدریجی پایگاه قواعد با استفاده از الگوریتم هم تکاملی، از همگرایی زودرس الگوریتم ژنتیک جلوگیری کرده و خطر توقف در مینیمال های محلی و از دست دادن داده ها را به شدت پایین می آورد. نتایج شبیه سازی مربوط به روش ارائه شده بر روی مساله پرواز تعقیب عوارض زمین برای هدایت موشک های جنگی و مقایسه آن با نتایج حاصله از الگوریتم ژنتیک معمولی، تایید کننده ادعاهای مطرح شده می باشد.

Keywords:

احتمال پیوند , الگوریتم ژنتیک , الگوریتم هم تکاملی , پرواز تعقیب عوارض زمین , منطق فازی