بررسی سنگرهای نظامی و مهندسی مقاوم شده با CFRP تحت اثر بار انفجار

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,029

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RCEAUD06_257

تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1398

Abstract:

کشورپهناورجمهوری اسلامی ایران با توجه به ویژگیهای منحصراش همواره مورد طمع دشمنان بوده وخواهد بود،در دفاع آیندهکه، معمولا0 با انفجارهای شدید نیروهای دشمن آغاز میگردد، می بایست در اولین مرحله سازه های تدافعی مناسبی برای دفاع همه جانبه احداث نماییم که مهمترین سازه در آن هنگام، سنگرهای نظامی می باشد. لذا جهت نجات جان افراد باید سازه ای مقاوم را در کمترین زمان ایجاد کرد که استفاده از بتن وCFRP از اینگونه موارد است در این تحقیق تلاش گردید تا با استفاده از نرم افزاراجزا محدود ABAQUS با مدلسازی سه بعدی سنگر های نظامی غیرمسلح ومسلح شده با ( 1،2،(3 لایه CFRP با ضخامت های متفاوت 1,5و6 میلی متر تحت تاثیر( 150،100،(50کیلوگرم (TNT) با فاصله 5 متراز سنگر وبررسی تعداد وضخامت لایه های CFRP میزان مقاومت سنگر های نظامی با توجه به میزان تغییرمکان وارده به آن نسبت به سنگر نظامی غیرمسلح بررسی شد و مشخص گردید که مقدارتغییرمکان سنگر مورد نظر با افزایش مقدار TNT در نمونه غیرمسلح بشدت افزایش می یابد. که با مسلح کردن با CFRP با تعداد لایه های متفاوت (CFRP) تاثیر زیادی بر عملکرد سنگرهای نظامی تحت بار انفجاری دارد. CFRP با تعداد مشخص1 لایه تاثیر بسزایی در مقاومت سنگر نظامی نسبت به تغییرمکان ایجاد نمود این درحالیست که با افزایش تعداد لایه های CFRP در سنگر نظامی که با طول2 متروارتفاع2 وعرض 2متر، وضخامت40 سانتی متر میزان کاهش تغییرمکان ایجاد شده نسبت به سنگرمسلح نشده با CFRP افزایش میابد در این پژوهش تعداد لایه ها از 1 عدد تا 3 لایه افزایش یافت تا میزان تاثیر تعداد لایه مشخص شود نتایج نشان داد بهترین و موثرترین سنگر نظامی تحت اثر انفجار ، سنگر مسلح شده با 2 لایه CFRP با ضخامت 6 میلی متر می باشدکه میانگین مقاومت تغییر مکان % 63 نسبت به سنگر غیر مسلح از خود نشان داد.

Authors

علی گمرکی

گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان،ایران

علی قدس

گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان،ایران