بررسی توزیع فضایی فعالیت های پایه ای اشتغال زنان در بخش های اقتصادی کشور

هدف از این پژوهش شناخت فعالیت پایه ای و غیر پایه ای اشتغال زنان در بخش های عمده اقتصادی و همچنین توزیع فضایی آنها در سطح کشور بود. جامعه آماری پژوهش 30 استان کشور را دربر می گرفت که آمار و اطلاعات آنها از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1385 استخراج شد و با استفاده از تکنیک ضریب مکانی (LQ) محاسبات انجام و تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت های زیادی در زمینه پایه ای بودن اشتغال زنان بین استان های کشور و در بخش های مختلف اقتصادی مشاهده می شود. در بخش های عمومی و خصوصی، استان های شمال غرب کشور با مقادیر 1.24 به عنوان استان های پایه ای و استان های سمنان و تهران با مقدار 0.76 استان های غیرپایه ای در زمینه اشتغال زنان شناخته شده اند. همچنین این وضعیت در بخش کشاورزی نشان دهنده آن است که 56 درصد استان های کشور به عنوان استان های پایه ای هستند که استان ایلام با مقدار 2.13 بیشترین مقدار و استان قم با مقدار 0.05 کمترین مقدار را به خود اختصاص داده اند. در بخش صنعت 43 درصد استان های کشور بالاتر از مقدار 1 و در گروه نواحی صادر کننده نیروی کار زنان به حساب می آیند. در بخش خدمات نیز 60 درصد استان های کشور دارای ضریب مکانی بالاتر از 1 هستند که استان تهران با مقدار 1.59 و آذربایجان شرقی با مقدار 0.43 به ترتیب بالاترین و پایین ترین در این گروه به حساب می آیند.

Keywords:

اشتغال , توسعه اقتصادی , توسعه اجتماعی , نیروی کار زنان , ضریب مکانی , استان های کشور