ارزیابی درجه توسعه یافتگی واولویت برنامه ریزی فضایی در بخش های استان گیلان بااستفاده از تکنیک های تصمیمگیری چندمعیاره

هدف از پژوهش حاضر ، تعیین و شناسایی سطوح توسعه یافتگی بخش های استان گیلان در شاخص های ترکیبی محیطی – اکولوژیکی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، نهادی و کالبدی بوده با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی جایگاه هریک از بخش ها در سطوح توسعه مشخص شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی و جامعه آماری 43 بخش استان گیلان بوده و که براساس 298 متغیر، 93 شاخص و تبدیل آن به 5 گروه شاخص ترکیبی رتبه بندی شده اند. شاخص های مورد مطالعه با استفاده از آخرین داده های موجود سرشماری نفوس و مسکن سال 1390 استان گیلان جمع آوری، با روش تقسیم بر میانگین استاندارد بهره گیری از مدل مولفه اصلی هم وزن و سپس از روش های تاکسنومی عددی، تحلیل خوشه ای، تحلیل سلسله مراتبی تاپسیس، موریس وتحلیل شبکه ANP برای رتبه بندی، سطح بندی وتحلیل نتایج استفاده شده است. در ادامه بخش های استان در پنج گروه توسعه یافتگی بالا 11 بخش، توسعه یافتگی متوسط 6 بخش ، گذار به توسعه یافتگی 8 بخش، محروم 9 بخش و محرومیت شدید 9 بخش سطح بندی شده اند و جایگاه هر یک از بخش ها در سطوح توسعه با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی مشخص شده است.

Keywords:

توسعه روستایی , برنامه ریزی فضایی , تصمیم گیری چند معیاره , بخش , استان گیلان