بررسی نقش گردشگری درتوسعه پایدار مناطق بیابانی نمونه موردی: روستاهای خور و بیابانک

مناطق بیابانی ایران سرشار از جاذبه های گردشگری هستند. در مجموع مساحت بیابان های در شمار چهار بیابان نخست جهان قرار گیرد، عوامل جغرافیایی متعددی موجب شده است بیابان های ایران به عنوان جاذبه های سیاحتی دارای موقعیت ممتازتری نسبت به دیگر جهان و مناسب جهت یک مسافرت ماجراجویانه یا بیانگردی در طبیعتی زیبا و دست نخورده باشد. امروزه گردشگری از بزرگ ترین بخش های اقتصادی در بسیاری از کشورها و به عنوان یک صنعت جاذب، پویا ودرآمدزا، و اثربخش خود را در جهان مطرح ساخته است. توریسم و اکوتوریسم در دهکده جهانی نقش متنوعی در زمینه های گوناگون از جمله اقتصای ایفا می کنند. برخی از کشورها عمده درآمدشان از راه توریسم کسب می کنند، این در حالی است که سهم ایران از گردشگری فقط هفت درصد است توسعه پایدار روستایی به معنی توسعه روستا در همه زمینه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی با هدف برآوردن نیازهای فعلی وبا توجه به نیاز آیندگان می باشد، امروزه گردشگریبه عنوان ابزاری کارآمد می تواند نقش مهمی رادر توسعه اقتصادی، اجتماعی نواحی روستایی به همراه بیابان های ناشناخته زیادی در کشور وجود دارند که در صورت کشف استعدادهای این مناطق با روش های گوناگون امروزی قابلیت های قابل توجهی برای صنعت گردشگری البته در راستای پایداری خواهند داشت. روش گردآوری اطلاعات در مقاله حاضر کتابخانه ای و اسنادی وهدف تحقیق بررسی نقش گردشگری در توسعه پایدار مناطق روستایی خور و بیابانک می باشد.

Keywords:

گردشگری , توسعه پایدار , مناطق بیابانی , خور وبیابانک