بررسی رابطه هوش معنوی و جهتگیری مذهبی با شادکامی دانشجویان دانشگاه خوارزمی

سابقه و هدف: بسیاری از افراد شادکامی و نشاط را به معنای رقص و پایکوبی میدانند، اما شادکامی حقیقی را باید در روح و روان جست و این شادی میتواند از طریق اعتقادات و جهتگیریهای مذهبی حاصل گردد. بر این اساس پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه هوش معنوی و جهتگیری مذهبی با شادکامی دانشجویان انجام شد.مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه خوارزمی بود که از میان آنها 288 نفر با روش نمونه گیری طبقهای، متناسب با حجم و با استفاده از فرمول کوکران به پرسشنامه های هوش معنوی King، جهت گیری مذهبی آلپورت و مقیاس شادکامی آکسفورد پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و با کمک آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد هوش معنوی p=0/03) و (r=0/24 و مولفه جهتگیری مذهبی درونی p=0/006) و (r=0/031 با متغیر شادکامی رابطه مثبت معناداری دارند. اما بین مولفه جهتگیری مذهبی بیرونی با شادکامی رابطه معناداری دیده نشد p=0/30) و .(r=0/11 همچنین، هوش معنوی، جهتگیری مذهبی درونی و بیرونی به ترتیب 0/699، 0/096 و 0/062 از واریانس شادکامی را پیشبینی کردند. علاوه بر این، بین دانشجویان دختر و پسر در جهت گیری مذهبی، هوش معنوی و شادکامی تفاوت معناداری وجود ندارد.نتیجه گیری: نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که هوش معنوی، بیشترین سهم را در تبیین تاب آوری دانشجویان دارد. در نهایت،می توان گفت افراد داری جهت گیری مذهبی درونی، که تنها برای منافع شخصی تظاهر به دین داری نمی کنند و افراد دارای هوش معنوی بالا، از شادکامی بالاتری برخوردارند.

Keywords:

هوش معنوی , جهتگیری مذهبی , شادکامی