. توانمندی موشکی در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران در غرب آسیا 2001-2018

محیط امنیتی پرتلاطم غرب آسیا دارای خصوصیاتی است که سبب می شود موشک های بالستیک با کارایی واثربخشی جمعی بتوانند به عنوان یک موازنه گر Equalizer کلیدی در برابر مزیت های کمی و کیفی و برتری های نظامی دیگر کشورها در نظر گرفته شوند، به همین دلیل جمهوری اسلامی ایران در پرتو تجارب جنگ با رژیم بعث عراق و باتوجه به تحریم های بین المللی در زمینه خرید و تجهیز تسلیحات مدرن نظامی به اتخاذ رویکردخوداتکایی دفاعی در برابر تهدیدات منطقه ای و فرامنطقه ای با تمرکز بر تقویت توانمندی بومی موشک بالستیک روی آورده است. پرسش اصلی مقاله این است که موشک چه جایگاهی در سیاست دفاعی ج. ا ایران در منطقه غرب آسیا دارد مبنای پاسخ به این سوال نظریه نوواقع گرایی است ودر پاسخ این فرضیه مطرح می شود که ج. ا. ایران به دلیل ویژگی ها وامتیازات منحصر به فرد موشک وموانع و محدودیت های ناشی از تحریم های بین المللی به منظور حفظ موازنه قدرت و جلوگیری از شکل گیری هژمون منطقه ای، به تقویت توانمندی بومی موشکهای بالستیک (شامل کوتاه برد، میان برد و دوربرد) پرداخته است، موشک بالستیک در نقش ستون فقرات سیاست دفاعی ج. ا. ایران مهم ترین ابزار این کشور برای ایجادموازنه قدرت منطقه ای است، این پژوهش از نوع کیفی و براساس روش توصیفی تحلیلی ومصاحبه عمیق با نوزده نفر از نخبگان بوده و همچنین شیوه گردآوری داده ها و اطلاعات به صورت کتابخانه ای است.

Keywords:

توانمندی موشکی , سیاست دفاعی , غرب آسیا , موازنه قدرت نوواقع گرایی