تبارشناسی نقوش آثار تپه زیویه در هنرهای باستانی بین النهرین و آسیای صغیر

ریشه های هنرهای باستانی ایران، علاوه بر فرهنگ بومی ایرانی، در فرهنگ تمدن های همسایه نیز نهفته است. هربخشی از ایران در دوران باستان با تمدن های مهمی هم مرز بوده اند. طوری که از شرق با فرهنگ های هندی و از غرب بامردم شهرنشین بین النهرین روابط تنگاتنگی داشتند. این ارتباط ها آثار خود را در همه جوانب زندگی نشان می دادند. و هنربه عنوان یکی از بخش های مهم فرهنگ، از این اثرات بی نصیب نبود. این مقاله قصد دارد، برخی از نقوش هنربومی باستانی غرب ایران را در فرهنگ های باستانی بین النهرین تبارشناسی کند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی خواهدبود و نمونه های آماری مطالعه، محدود بر آثار تپه زیویه. نتایج پژوهش نشان داده است که قالب کلی اکثر آثار بر اساسهنر آشوری انتخاب شده و تنها در مورد دستبند طلایی، شکل کلی اثر مبتنی بر هنر اورارتویی بوده است. جزییات در آثارپیشگفته بیشتر از اینکه تحت تاثیر آشوریان بوده باشد، یا ملهم از فرهنگ بومی است و یا اینکه با نگاهی به هنراورارتویی پرداخته شده است. مانند ظاهر انسانی پادشاهان، داشتن تبسم یا کمپشت بودن ریش مردان. مفاهیم ودلالت های نقوش آثار هنری تپه زیویه، براساس تفکرات بومی شکل گرفته ولی به دلیل تاثیرات بصری همسایگان، برخیاز دلالت های ضمنی وارد هنر ماننایی شده است.

تبارشناسی نقوش آثار تپه زیویه در هنرهای باستانی بین النهرین و آسیای صغیر Keywords:

زیویه , اورارتو , آشور , بین النهرین , آسیای صغیر