ارزیابی سیاست های موثر در تابآوری کالبدی در برابر زلزله احتمالی؛ نمونه موردی: شهر اصفهان (1395-1382)

تاب آوری در برابر مخاطرات یکی از موضوعات مهم و موردتوجه اندیشمندان در سالهای اخیر است. تاب آوریبه این معنی است که پس از وقوع مخاطره سیستم بتواند به حالت قبل از وقوع برگردد و به کار خود ادامهدهد. ازآنجاییکه در محدوده 100 کیلومتری مرکز شهر اصفهان تعداد زیادی گسل ازجمله 63 گسل فعالوجود دارد که این گسل ها ده ها تا صدها کیلومتر درازا دارند، این شهر شهری لرزه خیز محسوب می گردد؛ لذابررسی میزان تاب آوری این شهر در برابر زلزله احتمالی و ارزیابی میزان موفقیت سیاست های کالبدی اتخاذشده در چند سال اخیر در شهر اصفهان اهمیت فراوان دارد. در این تحقیق فاکتورهای موثر در تاب آوریکالبدی شهر در برابر زلزله در سال های 82 تا 95 مورد بررسی قرار گرفته و با تعریف شاخصی تحت عنوانشاخص موفقیت، میزان موفقیت سیاست های کالبدی در جهت افزایش تاب آوری ارزیابی شدند. نتایج حکایتاز آن دارد که با توجه به شاخص موفقیت، گرچه میتوان سیاست های نوسازی در بافت های فرسوده را در اینشهر موفق دانست اما با توجه به شاخص موفقیت در معیار تراکم ساختمانی و جمعیتی در این سالها موفق نبوده ایم.

Keywords:

تاب آوری کالبدی , زلزله , شهر اصفهان , شاخص موفقیت