تبیین ارتباط میان عدم تمرکز، مشارکت کارکنان و ظرفیت جذب در نوآوری و عملکرد سازمانی

در عصر حاضر، نوآوری و عملکرد آن ضرورتی اجتناب ناپذیر در بسیاری از سازمان ها بشمار می آید. عدم تمرکز شرکت ها را قادر می سازد بسرعت به نیازهای در حال تغییر بازار، مشتری و تکنولوژی، پاسخ دهند. مشارکت کارکنان نیز منجر به ایجاد پویایی در سازمان می شود و از طرفی ظرفیت جذب به عنوان یک شاخص مهم، شرکت ها را قادر می سازد دانش را برای حفظ مزیت رقابتی به دست آورند، جذب و تغییر دهند و از آن بهره برداری کنند. بنابراین هدف تحقیق این است که جنبه های سازمانی مانند ایجاد عدم تمرکز، مشارکت کارکنان، ظرفیت جذب و آثار متقابل آنها را بر عملکرد نوآوری و عملکرد کسب وکار بررسی کند. مقاله حاضر پژوهشی و روش تحقیق آن به صورت پیمایشی-تحلیلی و با استفاده از پرسشنامه ای که پایایی و روایی آن تایید شده انجام گرفته است. با استفاده از نمونه گیری تصادفی از جامعه آماری که شامل کارکنان یک شرکت خدماتی تحت پوشش دولت در شهر تهران است، تعداد 50 پرسشنامه تکمیل شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. یافته تحقیق نشان می دهد ایجاد عدم تمرکز، مشارکت کارکنان و ظرفیت جذب با عملکرد نوآوری رابطه معنادار مثبت دارد و عملکرد نوآوری نیز بر عملکرد کسب و کار موثر است

Keywords:

نوآوری , ایجاد عدم تمرکز , ظرفیت جذب , مشارکت کارکنان , عملکرد کسب و کار