تاثیر مشاوره براساس مدل پلیسیت متمرکز بر باورهای ناکارآمد جنسی بر کیفیت زندگی جنسی زنان دارای اختلال در عملکرد جنسی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 748

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MIDWIFE01_235

تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398

Abstract:

مقدمه: کیفیت زندگی جنسی از موضوعات اساسی در حوزه سلامت جنسی و باروری است. اختلال عملکرد جنسی زنان بر روی کیفیت زندگی جنسی تاثیر می گذارد. باورهای ناکارآمد جنسی بعنوان عوامل آسیب زننده بر عملکرد جنسی شناخته شده اند که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. تصحیح باورهای ناکارآمد در قالب مشاوره بر اساس مدل پلیسیت احتمالا بتواند این باورها را اصلاح کرده و بر کیفیت زندگی جنسی زنان موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مشاوره بر اساس مدل پلیسیت متمرکز بر باورهای ناکارآمد جنسی بر کیفیت زندگی جنسی زنان دارای اختلال در عملکرد جنسی بود. روش کار: کارآزمایی بالینی در سال 1397-1398 بر روی 61 نفر ( 30 نفر گروه مداخله و 31 نفر گروه کنترل) از زنان متاهل دارای اختلال در عملکرد جنسی مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت مشهد انجام شد. ابزاراصلی شامل باورهای ناکارآمدجنسی (SDBQ: sexual dysfunctional beliefs questionnaire) و پرسشنامه کیفیت زندگی جنسی زنان بود. گروه مداخله مشاوره جنسی بر اساس مدل پلیسیت با تمرکز بر باورهای ناکارآمد جنسی بصورت سه جلسه فردی 45-60 دقیقه و یک جلسه گروهی 90 دقیقه به فواصل یک هفته دریافت کردند. گروه کنترل فقط مراقبت های روتین مرکز شامل اموزش توسط مراقب سلامت را دریافت کردند. داده ها با نرم افزار SPSS (نسخه 24 ) و با استفاده از آزمون های شاپیروویلک، کای اسکوئر، فیشر، تی زوجی، ویلکاکسون، تی مستقل و من ویتنی آنالیز شدند. نتایج: میانگین سن زنان در گروه مداخله 5.6±35.5 و در گروه کنترل 6.7±36.7 سال بود و همگن بودند. آزمون من ویتنی افزایش معنیدار میانگین نمره کیفیت زندگی جنسی زنان بعد نسبت به قبل از مداخله را در گروه مداخله نسبت به کنترل را نشان داد (13/5±23/1 در مقابل 1/7±0/2) (P<0/001). همچنین آزمون من ویتنی کاهش معنی دار نمره باورهای ناکارآمد جنسی بعد نسبت به قبل از مداخله در گروه مداخله نسبت به کنترل را نشان داد (14.5±27.3 در مقابل 1.2±0.1) (P<0.001). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مشاوره بر اساس مدل پلیسیت متمرکز بر باورهای ناکارآمد جنسی، بر کاهش باورهای ناکارآمد جنسی و افزایش کیفیت زندگی جنسی زنان دارای اختلال در عملکرد جنسی موثر بود. لذا استفاده گسترده از مداخله مطالعه حاضر در زنان دارای اختلال در عملکرد جنسی توصیه می گردد.

Authors

ملیحه محمدزاده مقدم

دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مریم مرادی

دکتری تخصصی بهداشت باروری، استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دانشگاه علوم پزشکی

خدیجه میرزایی نجم آبادی

دکتری تخصصی بهداشت باروری، دانشیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

محمد آرش رمضانی

استادیار، مرکزتحقیقات خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

محمد تقی شاکری

دکتر تخصصی آمار زیستی، استاد گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد