توی ذهنت از خودت یک پادشاه نساز

 
بیشتر مشکلات، خراب کاری ها و اشتباهات انسانی را کسانی به بار آورده اند که ادعا داشته اند چیزی را کاملا می دانند و به هیچ وجه نیازی به راهنمایی دیگران ندارند.
از قدیم گفته اند که انسان مثل آب روان است و وقتی در حال حرکت نباشد خواهد گندید، ما زنده ایم، زندگی می کنیم، با اطرافیان و محیط پیرامون در ارتباط هستیم پس وظیفه ماست که همواره در حال ارتقا باشیم، ارتقا رفتار، گفتار و... و این با نقش بازی کردن حاصل نخواهد شد و نیازمند خواندن، دیدن، تجربه و تجزیه و تحلیل است.
انتظارات ما از خودمان زمانی که بیش از توان ما باشد یکی دیگر از دلایلی است که ما را از خوشحالی دور می کند. ما باید خودمان، ظرفیت و توانایی هایمان را بشناسیم و طبق آن ها تصمیم گیری و برنامه ریزی کنیم، برای مثال من وقتی حقوق ماهیانه ام در حد یک خودروی اقتصادی است نمی توانم به خودروی سوپر اسپورت فکر کنم، می توانم برنامه ریزی بلند مدتی متناسب با حقوق خود برای خرید آن داشته باشم ولی اگر بخواهم آن را سریعا به دست بیاورم به دلیل ناتوانی من، لذت داشتن ماشین کنونی خود را هم درک نخواهم کرد یا مجبور به قرض و وام و... خواهم شد که قسط های آن نیز خوشی های چند سال بعد من را تحت تاثیر قرار خواهد داد، پس در ابتدا باید حد و توانایی خود را بسنجیم و طبق آن برنامه ریزی کنیم و قدم برداریم تا لذت های کوچک و بزرگ زندگی ما تحت تاثیر قرار نگیرند.