دانش و نگرش؛ دوبازو

دانش و نگرش؛ دو بازو

آموزش و پرورش، دو جز مهم از یک کل منسجم هستند. به عبارتی ساده تر آموزش، باید پرورشی باشد، یعنی در پس آموزش علم و تعلیم دانش، درخت پرورش و تربیت نگرش در ذهن دانش آموزان شکوفا شود، و آن وقت که دانش آموزان پرورش یافته با این دیدگاه، در بطن جامعه قرار گرفتند، ما میوه و ثمره این درخت را خواهیم دید.
دستگاه آموزش و پرورش و اجزای آن، یعنی کلاس و مدرسه، زمانی موفق خواهند بود که دانش و نگرش را باهم و به موازات هم دیگر رشد دهند.
معلم موفق، معلمی است که آموزش دانش و پرورش نگرش را باهم پیش ببرد. نتیجه آن جامعه ای خواهد بود که در آن انسان ها به حقوق یکدیگر احترام میگذارند، به طبیعت اهمیت می دهند و کرامت آدمی را گرامی می دارند. در جوامعی که پرورش به اندازه دانش مهم نباشد، نتیجه آن می شود؛ کثرت شاگرد اول های بی کفایت، آنان که حتی احترام به بزرگ ترها و استادان خود را بجا نمی آورند. و اینگونه زوال شخصیتی در بعد ادب نمایان خواهد شد. بنابراین زمانی که دستگاه تعلیم و تربیت هر کشور، نتواند نگرش ها را در پس دانش ها، جای دهد، قطعا در روح فرهنگی آن جامعه در وجوه گوناگونی، نظیر نوع دوستی و احترام به دیگران و...خلل و کاستی هایی به وجود خواهد آمد.


حمیدرضاکریمی ملکوتی
دانشگاه فرهنگیان گیلان
کار شده در نشریه مداد سفید، پاییز1404