نانوبیوچار در مباحث محیط زیست

بیوچار، زغال تهیه شده از زیست توده های گیاهی و ضایعات کشاورزی است که برای افزایش حاصلخیزی خاک و کاهش انتشار گازهای گلخانه ­ای مورد استفاده است. توسط فرایند پیرولیز تولید می شود. بیوچار پوست گردو، در دماهای بالاتر از 350 درجه سانتی­ گراد و در زمان تعیین شده، با استفاده از واحدهای پیرولیز تولید و الک می ­شود تا آماده استفاده گردد. نانوتکنولوژی یک فناوری نوظهور در زمینه کشاورزی است. نانوکودها جایگزینی برای کود های شیمیایی­ اند و چشم ­انداز جدیدی را به سمت کشاورزی پایدار و کاهش تغییرات آب­ وهوایی باز ­کرده­ اند. نانوبیوچارها برای غلبه بر محدودیت های بیوچار، با افزایش سطح به دلیل اندازه نانو و گروه­های عاملی فراوان با پایداری مکانیکی و حرارتی بهبودیافته، آن را منحصر به ­فرد و سودمند می­ کنند. به دلیل مقرون به صرفه­ بودن، پایداری و سازگاری با محیط زیست، ممکن است بهترین جایگزین نسبت به رویکردهای مرسوم باشند. برای تولید نانوبیوچار از ویبره اولتراسونیک برای پراکندگی فیزیکی بیوچارها استفاده کرده، سپس فراصوت برای تولید ذرات در اندازه نانو استفاده شده است. براساس تحقیقات موجود، تولید بیوچار از طریق روش آسیاب گلوله ­ای، مناسب ­ترین روش،­ ترجیح داده شده است. آسیاب دودیسکی نیز ممکن است گزینه دیگری برای تهیه نانوبیوچار باشد، اما به دلیل هزینه عملیاتی بالاتر، اغلب استفاده نمی ­شود (حمیده شیروانی سرخسی، 1402). 

Hamideh Shirvani Sarakhsi, (2023), “Walnut shell Nanobiochar in Environmental Issues”, 9th International Conferences of Agricultural Engineering, Natural Resources and Environment. Tehran-Iran. (Oral)