چگونه یک پلتفرم موفق بسازیم؟ (How to create a successful platform)
باسمه تعالی
قسمت پنجم
خدمات ارزش افزوده
سکوهای (پلتفرم ها) مشارکت به عنوان کاتالیزوری برای مشارکت های نوآورانه بین اعضای آن، سهامداران خارجی و سایر احزاب محلی عمل می کنند. این سکوها، عمدتا از طریق تیم اصلی مدیریتی خود، باید خدمات تعریف شده و مرتبطی را ارائه داده تا با نیازهای برنامه های توسعه ملی و رشد تجارت کسب و کار همسو باشند و ارزش کافی برای مشارکت اعضا و جذب بودجه را فراهم کنند. این خدمات، باید توسط تیمی که به منابع انسانی، فنی و اطلاعاتی دسترسی و ارتباط مناسب دارد، ارائه شود. سه خدمت اصلی ارزش افزوده عبارتند از:
1) ایجاد فضاهای نوآوری برای درگیر کردن سهامداران و شناسایی زمینه های مشارکت آنان؛
2) تسهیل و پشتیبانی مشارکت آنان؛
3) مدیریت ریسک.
فضاهای نوآوری یا سایر اشکال گفتگوی بین بخشی تسهیل شده، پتانسیل ایجاد درک از منافع هم پوشانی سازمان ها از بخش های مختلف را دارند. این امکان، به همسویی علایق و شناسایی ظرفیت مشارکت های برد-برد کمک می کند. رویکردهایی مانند «آزمایشگاه های نوآوری»، زمانی که به درستی و با افراد مناسب اجرا شوند،این پتانسیل را دارند که مردم را از طرز تفکر معمول خود خارج، خلاقیت را ایجاد و ارتباطات و سرمایه اجتماعی را تحقق بخشد و همچنین درک درستی از نحوه تفکر ایجاد کنند. منابع متنوع می توانند راه حل های نوآورانه و برد-برد ایجاد کنند و حرکت به سمت ایده های مشارکتی نوپا را توسعه دهند.
یک سکوی مشارکتی موفق باید این ظرفیت را داشته باشد که توسعه مشارکت های جدید را تقویت کند، آن هایی را که موفق بوده اند، تکرار کند و مشارکت های موجود را که ظرفیت رشد دارند، افزایش دهد. برای همه به جز ساده ترین شراکت ها، با توجه به تنوع علایق، فرهنگ ها، سیستم ها و انتظارات شرکا، داشتن یک رویکرد مناسب برای واسطه گری ضروری است. واسطه گری مستلزم مشارکت سازمان هاست. ایجاد اعتماد و درک متقابل؛ یافتن زمینه های مورد علاقه؛ توسعه چشم انداز مشترک؛ شناسایی شایستگی ها و منابع و تحقق برابری. همچنین توافق مستلزم شناسایی اهدافی است که برای همه ارزش ایجاد می کند؛ برنامه کاری، منابع مالی، نقش ها و مسئولیت ها، ساختارهای حاکمیتی و عملیاتی و بازنگری ترتیبات.
نقش کارگزاری یک نقش بسیار تخصصی است و انجام آن، به تجربه و مهارت قابل توجهی نیاز دارد. به همین خاطر، این موضوعی است که ظرفیت قابل توجهی را در اختیار سکو قرار می دهد تا بتواند ارزش واقعی را به اعضای خود ارائه دهد.
تمایل موسسات و بازیگران مختلف برای قرارگیری در معرض خطر یا عدم اطمینان، متفاوت است. این موضوع می تواند یک مشکل خاص زمانی باشد که موسسات از بخش های مختلف و با فرهنگ ریسک بسیار متفاوت بتوانند در مشارکت های جدید کنار یکدیگر همکاری کنند. الگوی عملیاتی یک سکو ممکن است شامل منابعی برای فعالیت های با ریسک بالاتر باشد که به صورت ایمن انجام شوند، سازوکارهایی را برای پشتیبانی یا تعهد پروژه ها (در مراحل اولیه) ارائه می دهد تا به اعضا اجازه دهد که درجه ای از ریسک را در راه اندازی مشارکت های نوآورانه بپذیرند. مدیریت ریسک روش دیگری است که در آن یک سکو می تواند نوآوری را تقویت کند تا حوزه های جدیدی برای فعالیت ایجاد شود.
چالش ها
چگونه ارزش افزوده سکو را می توان نشان داد؟
در ابتدای فرایند ساخت سکو، کسانی که این ابتکار را هدایت می کنند، باید با ذی نفعان کلیدی در بسیاری از سازمان ها درگیر شوند. این ابتکار عمل باید حمایت، منابع و تعهد لازم را جذب کند، علی رغم این که ممکن است یک سبک جدید و ناآشنا از همکاری باشد. یک نیاز اساسی برای نشان دادن این موضوع وجود دارد که مشارکت در سکو برای شرکت کنندگان، ارزشی بیش از آن چه ممکن است از فعالیت های موجود به دست می آورند، ارائه دهد. تعدادی از عناصر جداگانه برای این چالش را می توان شناسایی کرد:
1. چگونه می توان ارزش افزوده سکو را بیان کرد و به طور خاص، چگونه می توان آن را از ابتکارات یا مشارکت های جاری متمایز کرد؟
2. نحوه مشارکت اثرگذار بخش خصوصی با استفاده از الگوهای موجود مانند انسان دوستی و توسعه بازار چگونه است؟
3. چگونه می توان از تحت سلطه قرارگرفتن یک بخش یا شرکت تولیدکننده سکو جلوگیری کرد؟
4. نحوه ارتباط بین فرایندهای سکو (نحوه تعامل) و نتایج آن (آنچه انجام خواهد شد) چگونه تعیین می شود؟
راهکارها
هفت راهکار را می توان برای رسیدگی به این مسائل و مقابله موثر با این چالش ها در دستور کار قرار داد:
1) «دست یافتنی ترین چیز[1]» را بیابید و نتایج سکو را به گونه ای طراحی کنید تا شرکت کنندگان شواهد اولیه ارزش افزوده را ببینند.
2) نقطه تمرکزی برای کار سکو مشخص کنید که به راحتی قابل درک بوده و با همه بخش ها در ارتباط باشد.
3) نشان دادن آگاهی از زبان ها و دیدگاه های همه بخش های شرکت کننده و ایجاد بستری که منعکس کننده این تنوع باشد.
4) بخش خصوصی را به طریق انسان دوستانه در الگوهای اصلی کسب وکار درگیر کنید؛ افزایش سرمایه اولیه به طریقی انسان دوستانه اما به گرفتن تعهد برای ایجاد یک الگوی اصلی برای کسب وکار.
5) پاسخگوی دغدغه ها و اهداف ذی نفعان باشید.
6) ایجاد مسئولیت مشترک (مثلا ریاست مشترک) و دادن فضا برای صحبت برابر به نمایندگان مختلف نهادی.
7) برای ایجاد دید و تاثیر، سکو را به طور موثر ارتقا دهید.
[1] Low-Hanging Fruit
کانال یادداشت ها در پیام رسان بله: