شغل روابط عمومی از ظاهر تا واقعیت

شغل روابط عمومی از ظاهر تا واقعیت

بیش از بیست سال است که در حوزه روابط عمومی کار می کنم و خوب طبیعتا بسیاری از کارها بعد این همه سال صورت تکراری اما محتوا و فرم جدید و متنوعی و هیجان انگیز و چالش برانگیزی دارند و شاید همین شرایط است که افراد می توانند در این شغل دوام بیاورند.
اما خوب یا بد کار ما برای بسیاری افراد خارج از آن به ظاهر ساده، جذاب و غیرتخصصی جلوه می کند و شاید به همین دلیل است که برخی از افراد غیرمتخصص و ناآشنا با این حوزه به خود اجازه می دهند در آن نظر دهند، تجربه شخصی خود را به آن تعمیم دهند و لاجرم فعالان روابط عمومی را قضاوت کنند.
فعالان روابط عمومی با همه جذابیت های شغلشان در هر موقعیت سنی و تجربی برای هر کار، همان قدر هیجان و چالش و استرس را تجربه می کنند که گویی بار اول است. چرا که ماهیت خروجی روابط عمومی ماهیتی زنده و اثرگذار و سریع القضاوتی است و مخاطب و مشتری در همان لحظه ارایه سرویس آن را دریافت و قضاوت می کند.
مثلا حین برگزاری یک همایش، کمپین یا انتشار یک خبر و حتی مدتها پس از آن ممکن است اتفاقات و موضوعاتی رخ دهد که نیاز به آمادگی ذهنی و اجرایی بالایی دارد و همین مساله سطح هیجان و استرس این شغل را بالا نگه می دارد.
در تصویر این پست تحلیل آماری از یک همایش نیم روزه آمده است که قریب به دو ماه کار و برنامه ریزی اجرایی قبل آن بوده و در چند ساعت برگزاری آن من ۴.۵ کیلومتر راه رفته ام، نزدیک به ۲۰۰۰ کالری سوزانده ام و تقریبا چهار ساعت وضعیت استرسی متوسط به بالا داشته ام.
این آمار فقط برای یک نفر است و طبیعتا اگر آمار تیم خوبم را هم می توانستم اندازه گیری کنم شواهد جالبی حاصل می شد.
این آمار نشان دهنده گوشه ای از وضعیت روزمره فعالان روابط عمومی است و به بیان دیگر فضای شغلی روابط عمومی ها برخلاف باور بیرونی نه تنها خیلی آسان و ساده و شاد نیست که اتفاقا پرچالش و جدی است.
دم همه همکارانم در حوزه روابط عمومی گرم
امیدوارم روزی برسد که نگاه حرفه ای تری در جامعه ما نسبت به این شغل شکل بگیرد و روابط عمومی ها در سازمان های ایرانی به نقش و جایگاه درست خود برگردند.

hashtag#روابط_عمومی
hashtag#استرس