تحلیلی بر نقش خانواده ها بر جامعه پذیری و هویت فرهنگی

جامعه پذیری فرآیندی اساسی است که خانواده از طریق آن هویت فرهنگی و شخصی به دست می آورد. هر فرد بدون توجه به جنسیت و سن در زندگی خود تحت اجتماعی شدن طبیعی، برنامه ریزی شده، منفی یا مثبت قرار می گیرد. خانواده یکی از نهادهایی است که کودک را با جنبه هایی مانند فرهنگ، هویت فیزیکی و روانی یا رفتارها و محیط آشنا می کند که از عناصر اصلی اجتماعی شدن است. معمولا سه نوع خانواده وجود دارد، تک والدی، هسته ای و گسترده. هر یک از خانواده ها ممکن است کودک را به طور متفاوتی در معرض جنبه های اجتماعی شدن قرار دهند. نقش اصلی خانواده، پرورش، شکل دهی و هدایت فرزندان در جامعه است. بنابراین، کودکی که به هیچ خانواده ای تعلق ندارد ممکن است تحت یک فرآیند اجتماعی شدن منفی قرار گیرد. از زمان پذیرش واژه جامعه، جامعه شناسان مختلف مانند ماکس وبر به تعدادی نظریه اجتماعی از جمله نظریه فمینیستی، نظریه تعارض، نظریه اجماع، نظریه «خود»، مفهوم ذهن انسان، نظریه خود شیشه ای، و نظریه نمادین در میان دیگران. بنابراین، از نظر جامعه شناسان، محیط پویا و هویت خانوادگی در همبستگی با عناصر جامعه پذیری، رفتار اجتماعی فرد را در دوران کودکی و بزرگسالی تعیین می کند.خانواده نهادی اساسی است که به فرد یا کودک کمک می کند تا به عضوی قابل قبول در جامعه تبدیل شود. اگرچه هر یک از والدین در یک خانواده نقشی در تربیت کودک دارند، اما در بسیاری از موارد مادر آغازگر فرآیند اجتماعی شدن کودک است. خانواده علاوه بر ایجاد حس تعلق یا هویت، فرهنگ، سنت ها، هنجارها، نقش های اجتماعی و ارزش ها را به کودک منتقل می کند. فرآیندهای گوش دادن، یادگیری زبان و احترام به قدرت از سطح خانواده شروع می شود. علاوه بر این، این وظیفه خانواده است که محیط زندگی مناسبی را برای فرزندان فراهم کند. همه کودکان محصول محیط خود هستند. بنابراین، برای انتقال ارزش های اجتماعی مثبت به کودک، والدین باید محیطی عاری از هرگونه تاثیر منفی را انتخاب کنند. سوء مصرف مواد مخدر، فعالیت های مجرمانه و رفتارهای غیراخلاقی برخی از جنبه های منفی هستند که محیط ممکن است در کودک در حال رشد ایجاد کند. بیشتر کودکان از دوستان، همسالان، والدین، همسایه ها و همکلاسی های خود یاد می گیرند. بنابراین، والدین باید با دوستان فرزندان خود آشنا شوند تا اطمینان حاصل کنند که فرزندان از طریق نیروهای بیرونی از رفتارهای اجتماعی مرسوم منحرف نشوند. در پرتو این مکاشفه همین بس که خانواده نهادی اجتماعی است که انطباق کودک با معیارهای قابل قبول جامعه را تضمین می کند.

---