برگی از تاریخ اسلام ( قسمت اول : شب اول ربیع الاول ؛ لیله المبیت و نزول مدال افتخارقرآنی و سند فضیلت وحیانی برای امیرمومنان علی علیه السلام )

بسم الله الرحمن الرحیم

در روز های پایانی ماه صفر سال چهاردهم بعثت جلسه اضطراری مشرکان قریش برای مقابله با پیامبرخدا صلی الله علیه وآله در دارالندوه تشکیل شد یکی از آنها پیشنهاد به زنجیرکشیدن و زندان کردن آن حضرت تا زمان مرگش را داد ، این نظریه به این جهت رد شد که گفتند بنی هاشم وپیروان محمد(صلی الله علیه وآله) آرام نمی نشینند و آزادش می کنند ، یکی دیگر پیشنهاد اخراج از مکه و تبعید آن حضرت را داد ، این نظرهم رد شد ؛ چرا که گفتند هرجا برود با بیان سحر آمیزش ، پیروانی پیدا خواهد کرد. ابوجهل ( برخی گفته اند شیطان مجسم شده ) گفت از هرقبیله جوانی دلیر و طایفه دار انتخاب شود ودسته جمعی به یکباره بر محمد ( صلی الله علیه وآله ) حمله برده اورا به قتل برسانند و بنی هاشم توان مقابله باهمه قبایل را ندارند ، بناچار راضی به گرفتن دیه وخونبها خواهند شد. این نظر به اتفاق آراء تصویب شد. آیه 30 انفال به این مطلب اشاره دارد:« و اذ یمکر بک الذین کفروا لیثبتوک او یقتلوک او یخرجوک و یمکرون و یمکر الله و الله خیر الماکرین ، و هنگامی که کافران به تو نیرنگ کردند تا تو را زندانی کنند و یا تو را بکشند و یا تو را اخراج کنند، و آنان نیرنگ میکنند و خدا نیز نیرنگ آنان را چاره میکند و خدا بهترین چاره سازهاست».

مشرکین قریش تصمیم گرفتند ، که در شب اول ربیع الاول به خانه پیامبراکرم صلی الله علیه وآله هجوم برده و همه با هم او را ، به قتل برسانند. آن حضرت توسط وحی از نقشه ای شوم مشرکین آگاه شده و مامور به هجرت گردید و به امیرمومنان علی علیه السلام فرمود که به بستر آن حضرت بخوابد و روپوش سبز آن حضرت را روی خود بکشد. به روایت شیخ طوسی در امالی ص 465 امام علی علیه السلام پرسید:« ای پیامبرخدا ! با خوابیدن من شما سالم می مانید ؟ حضرت فرمود: آری ، امیرالمومنین علیه السلام تبسمی کرد خود را برای سجده شکر برزمین انداخت وسجده ای شکر بجا آورد ، سپس برخواست وگفت : آنچه مامورگشته ای انجام ده که چشم و گوش و سویدای قلبم فدای توباد » این عکس العمل امیرالمومنین علیه السلام ، اوج فداکاری وایثار او را به نمایش می گذارد.

شب هنگام جلادان قریش گرداگرد خانه رسول خدا صلی الله علیه وآله را با دقت محاصره کردند ، به گونه ای که پرنده ای نتواند پرواز نماید. اما قدرت خدای سبحان را ببینید ، که چگونه پیامبرش را نجات می دهد. پاسی از شب گذشت آن حضرت از منزل بیرون شده و قدری خاک برسرآنان پاشید و باتلاوت آیه نهم سوره یس ، منزل را ترک نموده وراه غار ثور را در پیش گرفت، و خدای سبحان روی چشم آنها را پوشاند تا رسولش را نبینند.

صبحگاهان که مهاجمان به خانه وحی حمله برده و اطراف بستر حضرت را محاصره کردند ، علی علیه السلام از بسترآن حضرت بلند شد. همه آنها متحیر گفتند: پسر عمت محمد(صلی الله علیه وآله) کجاست ؟ حضرت مولا فرمود: « مگر شما مرا نگهبان او قرار داده بودید که از من می خواهید ؟ خواستید از شهر تان بیرون رود او هم بیرون رفت »

درچنین شب که معروف به شب لیله المبیت است به اتفاق علمای شیعه وسنی آیه 207 سوره بقره که می فرماید: و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله و الله روف بالعباد ، برخی از مردم برای بدست آوردن خوشنودی خدا خود را در راه او میفروشند ( وفدا می کنند) و خدا هم به بندگان خود مهربانست ». برای ارج گزاری این فداکاری وایثار قهرمانانه امیرمومنان علی علیه السلام نازل شده و سند قرآنی دیگر، برصدها فضیلت و عظمت آن قهرمان توحید و فداکاری افزوده است.

ادامه دارد ...