اکوسیستم شهری پایدار، پارادایم یا پارادوکس؟ضرورت بازنگری رابطه شهر و محیط زیست

نقش دوسویه شهرها در ایجاد تنشهای زیست محیطی وپتانسیل آنها برای تغییر جهت به سوی توسعه پایدار این مراکز را حساس و حایز اهمیت و با چال شهای متعددی مواجه کرده است. به طوریک ه، امروزه چال شهای محیط زیست و زیرساختهای شهریبه عنوان یک مسئله جدی در مقابل شهروندان و مدیران شهری و تصمی مسازان عرصه زندگی مدنی قرار گرفته است. رشد سریع جامع ههای شهرنشین و افزایش بیرویه سکونتگا ههای شهری درگروی تخریب، آسیب، و یا نابودی پتانسیلهای محیطی و طبیعت بستر است. زیستگا ههای آبی و خشکی و تنوع زیستی، پوشش گیاهی و حیات جانوری به شدت در معرض تهدید و نابودی است.رویارویی خردمندانه با این چالش نیازمند توانایی درک درست و سیستماتیک از هردو مفهوم و عملکرد محیط زیست به عنوان یک سیستم طبیعی و تولیدکننده از پیش تعریف شده، و شهر بهعنوان یک سیستم انسا نساخت و مصر ف کننده و وابسته به محیط بسترش عمل میک ند. درک و فهم رابطه عمیق این پدیده مصنوع شهر و بستر طبیعی محیط زیست برای حل مشکلات شهر ومحیط، و امتزاج و بهینهسازی سیستمها و فرایندهای چندگانه طبیعی و انسانی امری اساسی است. درحالیک ه شهروندان، صاح بنظران، و دولتها به دنبال را هحلهای پایدار هستند که بهطور همزمان تداوم رشد و توسعه و ارتقای کیفیت محیط زیست و بهبود عملکرد نهادهای شهری را فراهم کنند این امر جز با رویکرد ک لنگر و استفاده از تجارب علمی و فنی و تخصصهای مهندسیو مدیریتی برای حل موفقی تآمیز چالشهای پایداری و برنامههای بحرانی میسر نخواهد شد.

Keywords:

محیط زیست , شهر , توسعه پایدار , زیرساخت طبیعی